We zijn wat laat aan met de review van dit album maar zoals het spreekwoord zegt: beter laat dan nooit. Old Man’s Child gaf zijn CD release op 18 mei 2009 via Century Media Records. Het kreeg de titel: “Slaves Of The World” met zich mee en is de opvolger van het in 2005 verschenen album “Vermin”. De groep is al actief sinds de jaren ’94 en werd opgericht door zanger en gitarist Galder, gitarist Jardar en drummer Tjodalv.
Om ons kort te beperken tot het genre wil ik meedelen dat dit album Black Metal op de voorgrond brengt. Al is het wel duidelijk te merken dat er een eigen mix in verwerkt zit van: thrash en death metal. Sommige bronnen menen ons te melden dat er ook symfonische black metal in hun liederen zit, al durf ik me hier niet 100% over uit te spreken. Het album werd opgenomen in de Studio Fredman in Gothenburg (Zweden) onder leiding van top producer Frederik Nordström ( beter bekend van: In Flames, Arch Enemy).
Voor wie meer informatie wilt over de CD leest best even door. De CD beschikt over 9 nummers die in volgende volgorde aan de luisteraar worden overhandigd:
01. Slaves Of The World
02. Saviours Of Doom
03. The Crimson Meadows
04. Unholy Foreign Crusade
05. Path Of Destruction
06. The Spawn Of Lost Creation
07. On The Devil's Throne
08. Ferden Mot Fienden's Land
09. Servants Of Satan’s Monastery
Voor wie wat heeft opgelet is merkbaar dat de leden ervoor gekozen hebben de naam van hun album op de eerste plaats te zetten. Dit geeft meteen een goede indruk weer en kan soms bepalend zijn voor het verder genot van de CD. Want als het eerste nummer niet goed is, … KLOPT! Dan is het tweede en de daaropvolgende nummers ook niet goed (in de meeste gevallen). Al bij al moet ik eerlijkgezind toegeven dat het eerste nummer me aansprak en ik er dus ook voor gekozen heb om dit album volledig uit te luisteren.
Ik durf dit album wel te vergelijken met de prehistorie. Je hebt de apen en de raptors. Beide zijn grote vijanden van elkaar omdat ze uit zijn om voeding (energie). Ook dit album is er op uit om alle energie uit je lichaam te halen, positief punt want zo krijgen ze bij een live show hun publiek onmiddellijk mee. Al ligt dit bij cd’s vaak anders. De echte doorwinterde luisteraar gaat ervan genieten, af en toe eens een luchtgitaarke neerzetten en uiteindelijk beseffen: WOW … weer 4 kilo kwijt.
Als je “Ferden Mot Fienden’sLand” oplegt merk je dat de bandleden goed op elkaar zijn ingespeeld. Je hoeft maar eens te luisteren naar het drumwerk en de gitaarrifs halverwege dit lied. De perfecte combinatie laat je snakken naar meer en dan stel ik me opnieuw de vraag: Waarom zet je dit nummer op de voorlaatste plaats mannen?!
Maargoed, na deze korte intermezzo kom ik aan bij het laatste lied wat ik toch wel een goede afsluitkeuze vind. Het geeft een goede combinatie van thrash metal doorgaans het lied en toch nog black-metal halverwege het lied. Alsook de stemvormen zijn goed gekozen. De ene maal is het letterlijk schreeuwen en u stem “verneuken” terwijl er 5 seconden de hardere ‘voice’ aankomt. Een absolute aanrader voor de metal-luisteraar.
