Het Noorse Borknagar, dat een mix speelt van folk, prog en (black) metal, heeft altijd al een fantastische bezetting gekend, ondanks de wijzigingen door de jaren heen. De huidige line up bestaat uit het meesterbrein en enige overblijvend stichtend lid Øystein Garnes Brun (gitaar), Vintersorg (zang), het nieuwe wonderkind Baard Kolstad (drums), I.C.S. Vortex (bas, zang) en Lazare (keys, zang). Oudgediende Garm (zang) komt warempel ook op twee nummers assisteren.
Opener “The Rhymes Of The Mountain” had zo op “Urd” kunnen staan. Een zeer afwisselend nummer waar de stemmen van Vintersorg en I.C.S. Vortex geweldig goed bij elkaar passen, begeleid door snel en rustig maar vooral prachtig gitaarwerk en dito drums. Hoogtepunt in dit nummer is het af en toe knap uithalen van I.C.S. Vortex!
Het titelnummer “Winter Thrice” is een absolute parel. De vier zangers in één nummer, waarbij drie iconisch geplaatst in een zetel waren de perfecte begeleiding bij het nummer. De hoofdrol gaat naar Garm, die zijn prachtige stem tot het uiterste drijft door heel erg gevoelig te zingen. “Cold Runs The River” geeft flink wat gas en trakteert ons op een Vintersorg-georiënteerd nummer waar clean en grim vocals met elkaar in duel gaan. Een nummer dat vooral tot uiting zal komen als het live wordt gebracht wegens de vele duidelijke herkenbare stukken waar het publiek mee kan zingen. Waarschijnlijk het strafste en sterkste nummer op deze cd is “Panorama”. Hier krijgen we mogelijk een kijk in de toekomst van Borknagar. De prachtige tekst handelt immers over het feit dat alles zich langzaam aan aanpast, verdergaat. Lazare laat horen waarom hij een prima zanger is.
“When Chaos Calls” zorgt weer voor wat snelheid waarbij we kunnen genieten van afwisselende zangpartijen. Zeer gelijkaardig aan “Cold Runs The River” maar een tikje meer heavy. “Erodent” is vooral voor fans van de samenzang van Vintersorg en I.C.S. Vortex een prachtig geschenk. Het varieert constant tussen hard en zacht waarbij deze twee unieke stemmen soms mooi samensmelten. Dat gebeurt helaas te weinig op dit album. Op “Noctilucent” krijgen we een mooi rustmoment dat helaas ook wel kan gaan vervelen.
Met afsluiter “Terminus” gaan opnieuw alle registers open : black, folk, prog, de hele discografie lijkt te passeren in één nummer. Ook Garm doet weer mee, maar deze keer minder geslaagd.
Is dit nu het beste Borknagar album? Ja en neen. Puur muzikaal is het ijzersterk. Maar ergens klopt er iets niet. Er zat gewoon meer in. Werken met deze vier zangers is een idee waar veel fans op voorhand dolenthousiast over waren en ik vermoed dat velen onder hen met een gevoel blijven zitten van “ja, jammer”. Er is naar mijn mening te weinig gebruik gemaakt van harmonieuze samenzang. Dat kan liggen aan de manier waarop de muziek wordt geschreven. De stem van Vintersorg gaat meestal mee met het muzikale maar in het geval van I.C.S. Vortex moet het muzikale de stem volgen gezien die laatste een instrument op zich is.
Het zijn prima nummers op zich, met enkele uitschieters en er is geen slecht nummer op te bespeuren maar ik mis wat enthousiasme die nummers als Frostrite en The Earthling (beiden op Urd) wel hadden.
Tracklist :
01. The Rhymes of the Mountain
02. Winter Thrice
03. Cold Runs the River
04. Panorama
05. When Chaos Calls
06. Erodent
07. Noctilucent
08. Terminus
09. Dominant Winds (bonus track)
