De Belgische postpunk band A Slice of Life ontstond in 2016. Ondanks dat de jongens nog maar circa twee jaar bezig zijn, heeft elk van de bandleden zijn sporen ruimschoots verdiend binnen het donkere postpunk en aanverwante wereldje. Eerder bracht de band een demo uit, die ook aan ons niet is voorbij gegaan. We schreven daarover: '' De band biedt een mix aan van de crème de la crème van een muziekstijl waarmee zij zijn opgegroeid. Je voelt aan dat ze in die muziek hun hart en ziel hebben gestoken. Dat straalt deze EP ook uit. Daardoor blaast A Slice of life de donkere jaren '80 nieuw leven in. In plaats van een zoveelste opleving te zijn in een lange rij, zijn ze dan ook een unieke parel daarin"
Ondertussen heeft A Slice of Life niet stil gezeten. Op 15 augustus brengt de band eindelijk zijn eigenlijke debuut op de markt. Een schijf die ze zullen voorstellen op W-Festival op 19 augustus. We legden ons oor te luisteren en stellen vast dat A Slice of Life, met een vette knipoog naar de jaren '80, postpunk brengt waarbij grenzen binnen die muziekstijl voldoende worden afgetast om het van begin tot einde boeiend te houden. Met Restless Gods wordt de toon van de plaat al gezet. De heren dompelen je heel bewust onder in een duister bad boordevol lekker donkere melancholie, zo eigen aan het genre. Zonder meer moet de band met deze aanpak trouwens niet onderdoen voor de grote namen binnen dat typische postpunk gebeuren zo merken we meermaals.
Luister maar naar grensverleggende pareltjes als Older, The Marionette, Sweet Sin. Lekker aanstekelijke postpunk songs die je doen dansen door de woonkamer, alsof het wederom 1980 is. Maar duidelijk met beide voeten in 2018. En dat was de grote meerwaarde aan die EP. Ook bij het debuut is dat niet alleen de rode draad doorheen het geheel, maar de reden waarom we bij elke luisterbeurt opnieuw over de streep worden getrokken. De grote, en enorm aangename verrassing op deze schijf is afsluiter Liefde is Oorlog. - een bonus track die trouwens enkel te horen zal zijn op de hardcopy van het album - Waaruit blijkt dat de band - net door in het Nederlands te zingen - ook risico's durft nemen. En buiten de lijntjes kleuren. Deze heel avontuurlijk klinkende song is dan ook een meerwaarde binnen dat geheel. We hopen stilletjes dat ze in de toekomst nog zo Nederlandstalige post punk parels zullen brengen. Een gat in de markt misschien? Of toch ongeveer.
" Elk van de bandleden zetten hun beste beentje voor. Maar het is niet zo dat er een element boven de andere uitsteekt. Het is de samensmelting tussen al die donkere new wave elementen, die ervoor zorgt dat we hier een EP voorgeschoteld krijgen van een band die Postpunk en aanverwante terug op de kaart zet." Dat schreven we toen eveneens over de EP. Nu, die lijn wordt ook op het debuut gewoon verder doorgetrokken. Elk element op deze plaat bezorgt ons dan ook kippenvelmomenten en koude rillingen. Zoals mijn jaren '80 helden dat ook deden. En dat vooral net doordat alles zo perfect in elkaar zit, zowel instrumentaal als vocaal. Er is daadwerkelijk geen speld tussen te krijgen. Adrenalinestoot na adrenalinestoot deelt de band uit op zijn debuut. En zet daarmee zijn stempel op de nieuwste lichting postpunk parels die ons land toch rijk zijn. Restless is dan ook een schijf die de liefhebber van het genre, in een brede omkadering, overslag zou moeten laten gaan. Vooral dus omdat de band die grens aftast, en de muziekstijl opnieuw probeert uit te vinden binnen een omkadering boordevol hemelse melancholie en weemoedigheid. Met een knipoog naar het verleden, maar vooral een oog naar de toekomst gericht. Pure klasse.
Tracklist:
