Nog niet zo lang geleden liet de band weten dat hun EP “Little Words & Frantic Melodies” gereleased werd. Snoozecontrol mocht mee proeven van dit plaatje en na een stevige observatie van het geheel menen we te concludeerden dat we ze over de gehele lijn positief kunnen evalueren. Het album opent met een stevige drum gevolgd door een a-typische rockstem die ons zowat meeneemt doorgaans het album.
Track 2 van de EP straalt dan net wat meer actie uit. We durven zelfs te zeggen dat het eventjes aanleunt naar het punk gehalte dat we aanhaalden in onze eerste alinea. Toch komt het na enkele seconden opnieuw naar een rustiger gegeven. “We feel no pain” zo verwoordt de zanger maar zo voelen wij ons toch niet. Tijdens het afspelen van deze track moet ik terugdenken aan mijn geboortedag waar ik uit de vagina van mijn moeder wil ontsnappen om vervolgens de wereld te gaan ontdekken.
Een weirdo gedachte die wordt doorgetrokken naar track waar de eerste schreeuwende zin “set free my skeleton” mij opnieuw naar hogere oorden wil brengen. Echter behoort track 3 tot één van de hevigere liederen op deze EP. Een mooie interventie om de rust te doorbreken en zo dit album niet saai te laten klinken. Beeld je tijdens het luisteren dan nog eens in dat je op een festivalweide zit overgoten door de zon en de zomer zou niet meer stuk kunnen.
Track 4 brengt dan weer evenwicht in mijn systeem. Een lied met niet alleen heel erg veel inhoud maar ook instrumentaal zit deze zeer goed. Ik raad jullie dan ook aan om dit album aan te schaffen om te ontdekken wat ik hiermee bedoel.
Conclusie: Hadron Highway klonk vrijwel onbekend in mijn oren maar ze hebben mij aangenaam weten verassen door hun inspirerende muziekstijl en de serene voice van de zanger die een speciale touché geeft aan het geheel. De groep die bestaat uit 3 gitaristen wist mij ook stevig te verassen om ze prachtig te kunnen combineren. Een aanrader om te laten spelen in een donkere kroeg of een zonovergoten festival.