“Ambition 999” is het negende album van de Russische band Grenouer en hun eerste album op het Griekse label Sleaszy Rider. Het album werd opgenomen en geproduced in verschillende studio’s waaronder de Finse Astia Studio (Children of Bodom, Ensiferum) en werd gemixed door Giuseppe ‘Dualized’ Bassi (Fear Factory, Mnemic). Het artwork is van de hand van Jobert Mello & Sledgehammer Graphix (Sabaton, Primal Fear). We verwachten dus een album met een geweldig geluid en schitterende artwork.
In Burnt to the Ground maken we kennis met Grenouer. Er wordt gezongen in het Engels, gelukkig zonder sterk Russisch accent. Wat onmiddellijk opvalt is de puike productie en het moderne en ietwat poppy heavy rock geluid. Nevermind Tomorrow is een aanstekelijk nummer dat een geslaagde synthese is van pop en heavy rock.Dit zou een ideale single-release zijn. One Day trakteert ook op moderne rock met een uitstekend aanstekelijk geluid. Mocht dit een Amerikaanse of Britse band betreffen dan kreeg het zonder problemen een plaatsje op tal van Europese zomerfestivals zoals Dour of Pukkelpop.
Infinite Grace doet met haar zingende gitaren wat denken aan jaren 80 hardrock. Medicine treats no lies combineert moderne melodische metal met rock en zelfs popelementen. Cure for the lonely begint als een sterk electropopnummer, maar naarmate er meer gitaren in de soep worden gegooid; krijgen we een pittig electrorock-achtig brouwsel. Uncommon Faith kan me ondanks de goede productie, maar matig boeien.
Met Back On track, keert Grenouer terug naar het juiste pad van prettige gitaargeladen rock. Alleen jammer van enkele fouten tegen de Engelse uitspraak van zanger Andrey Ind. Bij Universe Of My Heaven hoor ik naast enkele vervelende taalfouten toch vooral een goede song. Crimson Lines is ook een goede song, maar klinkt me wat te bekend in de oren. Degelijk maar niet erg origineel dus.
Chase The Sun is iets te poppy naar mijn smaak, maar zit wel goed in elkaar. Ingenious Care biedt een interessante samenzang op een bedje van dromerige gitaren. Dangerous Girls is harde poprock , die bij al dan niet gevaarlijke meiden hoog zou kunnen scoren. Paranormal Star blijkt licht psychedelische hardrock met 80ies flair. Alone In The Dark tenslotte is de gevoelige ballade op dit album.
