Isabelle A – Sjokola (CNR Records)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
  Van Muylem    8 mei 2019

Sinds haar deelname aan het TV programma Liefde voor Muziek lijkt ze er terug helemaal zin in te hebben en dat straalt ze ook uit op dit nieuwe album, waarbij ze overigens ook de steun kreeg van Koen Wauters (maar als fan wist u dit alvast al).


Openen doet ze met de titel van het album: Sjokola. Een nummer waarin Raymond van het Groenwoud haar beschrijft over de jaren heen en héél open en bloot. Het nummer klinkt zeemzoet met hier en daar een sneer en een uithaal en dat allemaal terecht. Een glimlach en een traan en dat op een leuk ritme en met een refrein dat blijft plakken. Qu’est Ce Que Ta Femme Dirait klinkt best zalig in het Frans, en het swingt en bekt ook lekker waarbij ze ook wat kleine kantjes naar boven haalt. Als Gentse dame klinkt haar Frans ook nog eens best goed, waardoor ze met dit nummer een kans maakt om het Franssprekende gedeelte van deze wereld te veroveren. Dit is duidelijk een catchy en bijzondere goede compositie! 2 Seconden klinkt eveneens goed uitgewerkt, opgewekt en warm waardoor het zeker hit potentieel uitstraalt. De elektronische klanken en de stemmetjes zorgen dat het nummer stijgt naar een hoger niveau en je haast gaat fladderen als was je een vlinder op een stralende lentedag. Het fluisterende gedeelte en de herlancering na een adempauze is meesterlijk bedacht.

 

 

En Route is opnieuw in het Frans gezongen (gekend van Abel), alleen is het hier gedragen door strijkers en uitstekende gitaren. Het nummer heeft iets melancholisch en kan dankzij de uitstraling hoge ogen schoppen in Frankrijk en Zwitserland. De schitterende ballade en tevens duet met Koen Wauters aka Nooit Meer Alleen is een terechte hit geworden en zal allicht ook nog op vele bruiloften worden gespeeld. Luister er nog eens naar en pink een traantje weg; want het blijft een pakkend nummer. Het kan uiteraard ook niet anders als je twee schitterende stemmen laten samenkomen: het doet je smelten als sjokola op een hete plaat.

 

Neem Mijn Hart is gedragen door een piano waarbij de strijkers op de achtergrond blijven en de tekst je stil krijgt. Crimineel gaat net zoals vele liedjes op dit album over de schaduwkant van de liefde. Hier gebracht met zachte hand, als een kabbelend beekje. Voor Mij Alleen krijgt melodische vleugels en klinkt een beetje poppy en opgewekt. Op dit nummer lijkt het alsof de zon weer schijnt. Enige minpuntje is het duidelijk gebruik van een machientje om haar stem iets anders te laten klinken: het doet een beetje afbreuk aan haar prachtige stem. In haar zuiverheid klinkt ze het best en zo heb ik ze ook het liefst. In dit nummer verwerkt ze ook op tekstueel vlak haar breuk met de vader van haar kind en dat doet ze op een sierlijke manier.

Een mooie Toekomst is wat de titel zegt: dromen van de toekomst en dat op leuke deuntjes, ietwat op vlindervleugels gedragen en met een catchy refrein. L’endroit is het laatste Franstalig nummer en hierop heeft ze het over telkens weer terugkeren en opstaan na een moeilijke periode. Het elektronische gedeelte maakt er haast een dansbaar iets van, terwijl de strijkers voor het emotionele gedeelte zorgen. Ik heb het al een paar keer gelezen en moet mijn stem hierbij aansluiten: wanneer maakt ze nu eens een volledig Franstalig album? Ik heb echt het gevoel dat dit tot de mogelijkheden behoort (mits ze zich laat omringen door de juiste personen). Afsluiten doet ze met Samen een nummer gedragen op een 70’s geluid waarbij ze zich een beetje gedraagt als Jane Birkin. Naar het einde toe hoor je nog wat extra stemmen en dragen de strijkers het nummer naar een hoogtepunt.

Het kost me absoluut geen moeite om te zeggen dat dit album mogelijks een orgelpunt of een positief keerpunt is in haar carrière: voldoende afwisseling, sterke teksten, uitstekend gezongen … Dit is gewoonweg een topper!