In Heer der Woelfe heersen stampende harsh industrial beats. Brutale vocals bezingen het leger van de wolven. Sieg oder Untergang biedt meer van dezelfde goed gemaakte stompende dark martial industrial dansmuziek afgewerkt met brute, rauwe lyrics. Ostfront is dankzij het gebruik van storende commerciële technoklanken een minder geslaagd nummer. Jammer, want de teksten zijn aanstekelijk en giftig. Wellicht klinkt dit in een herwerkte versie veel beter.
Rabenschwarz klinkt meer electro met zelfs wat futurepop-elementen. De zware stem van Elmar Schmidt voorziet deze “zachtere” song echter van een dikke ruwe rand. Bruder biedt sterk marcherende oorlogsindustrial met een thema dat sterk overeenkomt met Dire Straits’ “Brothers In Arms”. Furor Teutonicus is zoals de titel doet vermoeden, in razernij ontstoken Teutoonse agressie op een catchy electrotrack.
Bij Sleipnir komen de beats en vocals dermate hard aan, dat je het gevoel hebt vertrappeld te worden door Odins achtbenig paard. In Ragnaroek geeft Elmar Schmidt 2 botsende vocale stijlen ten beste, het eerste doet denken aan Till Lindemann van Rammstein, het tweede is echter schreeuwend zingen. Daardoor ontstaat er een snijdend contrast die extra cachet aan dit nummer geeft. Op Blut unserer Muetter krijgt Centhron vocale ondersteuning van sopraan Yuko Huang, wat dit nummer een episch gehalte geeft. Dit zou wel eens een hit kunnen worden in de alternatieve charts.
Dystopia is rechttoe rechtaan compromisloze industrial dance die grenst aan aggrotech. Falkenhayns klinkt bij gelegenheid als een distorted remix van Rammstein en bij andere passages als typisch Centhron fanvoer. Veidr is een typische dansvloervuller op Centhrons wijze. Terwijl je danst kun je luidop meeschreeuwen: “Lauf bitte lauf, bitte bitte lauf lauf....”. Toter Engel tenslotte is een iets melodieuzer en zachter nummer, waarbij de hardheid en ruwheid wordt afgevlakt door futurepop-achtige tonen.
