Albert’s Bastards, een kwartet uit de Belgisch sin city Oostende, nemen je op hun debuutalbum “Wine, Women & Song” mee op een helse rit met de rock ‘n’ roll trein. Zoek dekking want zanger-gitarist Steve Gillespie, gitarist Kevin Labbeke, bassist Fré Houtsaeger en drummer Tim Selleslagh vormen een goed geoliede oorlogsmachine met meer dan genoeg rock & roll donder.
De sterke opener Inferno gaat over vurige seks en is heavy rock ’n roll dat het straatje bewandelt die naar de Highway To Hell leidt. De Canadees Steve Gillespie bewijst zich als een prima zanger en muzikaal zit het ook meer dan snor. White Trash Superhero gaat over een iets andere ‘superheld’. Het’ loflied’ voor deze koning van het trailerpark blinkt uit door prima gitaarwerk. Men had het ook riff raff kunnen noemen, maar die titel was al bezet. Hard Ride beschrijft op heerlijke hardrock wijze een harde ‘rit’ door de nacht met whiskey en dynamiet.
In Rock bottom wordt de fles rock ‘n’ rollwijn die zo mooi op de cover prijkt tot op de bodem geledigd. Wat gaat dat lekker binnen. Tijd voor wat meer drank, en vrouwen en zang op Wine, Women & Song. Zowel de tekst als de muziek is pure rock ‘n’roll. De bad boy boogie van King Size is nog zo’n lekker saluut voor diegenen die willen rocken. De song pakt je echt bij de ballen.
Bij Scissors krijgen we nog wat meer rock & roll donder, ook al gaat het over harde tijden. The Rope is zo’n beetje de horrorsong op het album, want angst is het touw waarmee je jezelf ophangt. Als afsluitend zoet snoepje krijg je nog een live opgenomen versie van Devil’s Disguise uit de "Albert’s Bastards” EP.
