Het Zwitserse avantgarde black metal kwintet Schammasch is terug met een nieuw album “Hearts Of No Light”. Tot mijn scha en schande moet ik toegeven dat ik voordien nog nooit van Schammasch gehoord had. Maar aangezien ze in januari 2020 mee op tour mogen met Enthroned, leek het me een goed idee, het nieuwe album aan een luisterbeurt te onderwerpen.
Winds That Pierce The Silence begint met een piano-intro door de klassiek geschoolde piano-virtuose, Lillian Liu en bouwt een bevreemdende soundscape op waarop je met enige verbeelding de wind kan horen. Op Ego Sum Omega schept men een dreigende sfeer en maak ik voor de eerste keer aangenaam kennis met de doodsgrunts van zanger C.S.R. De song is met zijn meer dan 8 minuten zeker de moeite waard. A Bridge Ablaze neemt je mee naar een hypnotiserend muzikaal landschap waar geesten je allerlei dingen toefluisteren.
Qadmon’s Heir biedt degelijke dichte weinig vernieuwende black metal, die door voldoende afwisseling toch blijft boeien.De finale van de song is zelfs indrukwekkend . Rays Like Razors blijkt een indrukwekkend occult black metal gebed. I Burn Within You doet rillingen over je rug lopen, dit ligt gedeeltelijk aan de gastbijdrage van Aldrahn (ex-Dødheimsgard) maar ook aan de algemene donkere mysterieuze sfeerschepping.
A Paradigm Of Beauty is naar black metal normen zeer vernieuwend en experimenteel, met passages die eerder aan hardrock dan aan zwartgeblakerd metaal doen denken. Katabasis wiegt je eerst in slaap en sleept je naar beneden in de onderwereld om je dan brutaal wakker te schudden als je in het vagevuur terecht bent gekomen. De tocht gaat verder op de lange mooie outro Innermost, Lowermost Abyss dat het in het eerste deel vooral moet hebben van een akoestische gitaar en in de tweede helft steunt op geluidseffecten.
