Cattac is een interessant duo met een unieke gothic crossover sound, beïnvloed door de donkere klanken van de jaren 90, gaande van de synthpop van Depeche Mode, de dark electro van Covenant, de industrial van Skinny Puppy tot de gothic rock van Sisters Of Mercy en de donkere metal van Type O Negative. Hun muziek rockt, is tegelijkertijd heel elektronisch, durft al eens buiten de lijntjes kleuren en breekt de schotten tussen de verschillende donkere subgenres af .
Wat onmiddellijk opvalt, als het eerste nummer,The Blackest One, van start gaat is de manier van zingen. De zangstem is donker, diep, maar straalt toch warmte uit en zit ergens halfweg tussen de stem van overleden Peter Steele van Type O Negative en de grafstem die sommige gothic rock bands bezigen.Muzikaal is dit een degelijk dark electro nummer met dark wave invloeden. Just One More Day blijkt lekkere elektrogoth met echo’s van Project Pitchfork. In How it ends krijgen we een industrial metal gitaarriff voor de kiezen, die wat aan Marilyn Manson doet denken, verder klinkt het alsof een gothic rock zanger in een dark electro project wordt gedropt.
The Fear Of Falling roept een mengeling van licht industriële en gotische gevoelens op. Route To Another Day moet het goed doen op de dansvloer van een duistere club. Bij My Time Is Short wordt je overspoeld door donkere elektronische golven. Ghost Of Mine gaat meer de darkwave/gothic rock toer op, al blijft het geluid heel erg elektronisch.
The Father And The Sun is een mooie rustige gotisch klinkende darkpop song. Het instrumentale Dwight zorgt voor nog meer rust en een moment voor mijmeren of meditatie. Het album eindigt met One More Day (Defiant Machines Remix), dat nog te dicht bij het origineel aansluit om een goede remix te zijn.
Beluister, download of koop het album hier.
