Twin Tribes – Ceremony (Negative Gain [Noord-Amerika] / Manic Depression Records [F] / Young & Cold Records [D])

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    23 november 2019

In navolging van hun veelgeprezen debuut “Shadows” , kondigt het Texaanse dark synth/ post-punk duo Twin Tribes, bestaande uit Luis Navarro en Joel Niño Jr., de release van hun nieuwe album “Ceremony” aan. Twin Tribes bracht het grootste deel van het afgelopen jaar op tournee door de Verenigde Staten en speelde met genregenoten She Past Away, Actors, Kaelan Mikla, Ash Code en nog veel meer. Ze hebben zichzelf gevestigd als een van de beste jonge artiesten in de scene van dit moment.


Hun debuutalbum “Shadows”, was doordrenkt met donkere, occulte thematische lyrische inspiraties. “Ceremony” is een verandering van tempo voor Twin Tribes, gericht op liefde, verlies, pijn, leven, dood en beïnvloed door persoonlijke gebeurtenissen in het leven van het duo.

Het korte Exilio start met een kil analog syntheluid, dat gezelschap krijgt van een drummachine en kunnen we best beschouwen als een ouverture met zang erop. Op The RIver komt de zang meer naar voor en is best aangenaam. Net zoals de song, die mooi over de gitaar- en baslijnen glijdt. Op Avalon lijkt de stem van de zanger wat op die van Robert Smith. nummer danst lekker weg en zou je zelfs als relatief vrolijk kunnen bestempelen (in zover dit mogelijk is in dit donker genre) Robert Smith zijn we dus al tegengekomen en op het langzame Obsidian lijken we de rest van The Cure op hun donkerste te treffen. Ik dans mee met trage theatrale gebaren.

Op het licht fantastische Fantasmas gaat het dansen een heel stuk sneller . Het licht echo-effect op de stem en de drums zorgt voor een interessante galm. Heart and Feather lijkt sterk op een Engelstalige versie van een She Past Away-song. Het synthwave nummer Upir katapulteert je terug naar de Jaren 80 met een typisch 80ies elektronisch frum geluid, dat zelfs wat doet denken aan Pet Shop Boys en een karakteristiek jaren 80 gitaargeluid. VII blijkt dromerige postpunk met een hypnotiserende baslijn. Perdidos is als een dark synth dans van verloren zielen. Shrine biedt een afscheid in schoonheid met een portie melodische neerslachtigheid op zweverige tonen.

Conclusie:
“Cermemony” is een sterk post punk/synth wave album badend in een donkere melancholische atmosfeer. Twin Tribes weten, ondanks hun jonge leeftijd, de geest van jaren 80 darkwave perfect te distilleren en maken je dorstig naar meer.

 

Facebook / Bandcamp