Misery Loves Co. is een recent hervormde Zweedse industrial metalband, aanvankelijk actief in de jaren 1990 en begin 2000. De band combineerde aanvankelijk de vijandigheid van thrash metal riffs met elektronische samples die meestal worden geassocieerd met industriële muziek. Het leverde hun o.a. het voorprogramma van Slayer, Fear Factory en Machine Head op. Hun laatste en zachtere album “Your Vision Was Never Mine To Share” , werd uitgebracht in maart 2000. 19 jaar later zijn ze terug met een nieuw album: “Zero”.
Suburban Breakdown blijkteen stevige industrial rock-oorworm en bevindt zich ergens halfweg tussen harde rock en industrial in de stijl van Stabbing Westward en Pitchshifter. A Little Something is een aanstekelijke moderne heavy rocksong, met een refrein dat in je brein blijft plakken. Dead Streets heeft een sterke Killing Joke vibe. Zanger Patrick Wirén is geen Jaz Coleman, maar heeft best een degelijke stem. De song krijgt dan ook de goedkeuring van deze Killing joke fan.
Only Happy When It Rains, is, jawel, een cover van de hit van Garbage. Het is een lekker klinkende, ietwat langzamere, mannelijke, industriële rock versie geworden. Het zwartgallige Fell In Love is ook geen misse song. The Waiting Room tovert een glimlach op mijn gezicht, want dit blijkt ook een ode aan Killing Joke. Tekstueel bespeur ik ook een mogelijke invloed van Nitzer Ebb.
Would You is ondanks de donkere teksten, een tameijk vrolijke en melodieuze moderne rocksong. Zero met zijn ingehouden woede, ligt al wat zwaarder op de maag en heeft een trage drumbeat die me doet denken aan het nummer ‘Knives’ van Therapy?.In de rocksong One Of Those Days is het industriële element naar de achtergrond gedrongen. Way Back Home, is net als ‘ Would You’ een moderne melodieuze rocksong met donkere teksten.
