De naam "Suicide" is een constante herinnering dat tenzij we onszelf doden, er geen plafond is voor wat we kunnen. Davey Suicide komt uit Unholywood Killafornia en cultiveert de underground door arena rock, sleaze, industrial en theatrics samen te smelten met industrial rock. De band, met frontman Davey Suicide, Niko Gemini, Derek Obscura & Needlz distilleert rock, industrial en punk in anthems die even corrosief als pakkend zijn. Met hun 4de album "Rock Ain't Dead", is de band klaar om benzine op het vuur te gieten dat momenteel de Noord-Amerikaanse rockscene nieuw leven inblaast.
Rock Ain’t Dead biedt een opmerkelijke fusie van moderne industrial metal à la Rammstein en jaren 80 hardrock. Medicate Me (feat. Telle Smith) brengt een meeslepende mix van ouderwetse rapmetal en hedendaagse radiovriendelijke alternative acts als Bring Me The Horizon en Eskimo Callboy. Animal (feat. Gustav Wood) klinkt ook alsof het een zeer breed publiek kan aantrekken. One of My Kind neigt naar kwalitatieve nu-metal van Korn, Linkin Park, e.d.
Death Won’t Tear Us Apart start als een kernfusie van electronicore en industrial rock waar geleidelijk aan ook hardrock-elementen aan worden toegevooegd. Flyaway vormt de 1 minuut durende piano en synthintro van het volgende nummer ‘Disappear’. Disappear is een langzaam en vororal aangenaam indsutrial rock nummer met flarden EBM. Sinner serveert aanstekelijke popmetal die de Lady Gaga toer opgaat. Riot is een revolutionaire electronicore oorworm.
Op het mindere Bad Reputation heeft Davey Suicide helaas teveel weg van een industrial rock boysband. Addict (feat. Hyro the Hero) brengt een geslaagde synthese van nu-metal, industrial rock en electronicore. Hyro the Herovoegt er ook nog een hiphop-toets aan toe. I Need You (feat. Blacklisted Me) klinkt verdacht veel als synthpop en dat is toch een verrassing. Als laatste track krijgen we een alternatieve versie van I Need You, ditmaal zonder de vrouwenstem van Blacklisted Me, maar wel met dat sterke synthpop gevoel.
