Dyscordia - Delete / Rewrite (Road Mark Productions / Dutch Music Works)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
 Koen Asaert    15 december 2019

Dyscordia is een Belgische melodic metalband bestaande uit muziekveteranen, die de drijvende kracht waren achter bands zoals Gwyllion, Double Diamond, Artrach, Anesthesy, Impedigon en Rhymes of Destruction.


Kort na de uitgave van hun eerste album, won Dyscordia de 'Metal Battle Alliance' wedstrijd, wat hun een plek opleverde op PPM Fest en Dokk'em Open Air. Het album kreeg heel veel positieve feedvack,wat resulteerde in meer en grotere optredens, zoals op Graspop Metal Meeting. In 2016 bracht Dyscordia zijn tweede album ‘Words in Ruin’uit en bevestigde hun status binnen de Belgische metal community. Het leverede Dyscordia ook een plaatsje op o.a. Alcatraz Metal Fest en Summerbreeze Open Air op.

In 2019, werkte de band opnieuw met het vertrouwde productieteam van Jens Bogren en Tony Lindgren samen voor hun derde album. “Delete / Rewrite” belooft alles wat de vorige albums bijzonder maakten te brengen, maar ook stappen te nemen richting nieuwe horizonten. En bovendien wil men zwaarder klinken dan voorheen.

 

 

Delete/Rewrite kent een zeer originele intro die doet denken aan jaren 70 electro. Daarna maak ik op aangename manier kennis met de bandleden, die niet alleen goed op elkaar ingespeeld lijken maar ook sterke, nummers zoals deze openingssong schrijven. Bovendien bevalt me het concept met de 2 goede zangers met een duidelijk verschillende stem en stijl. This House begint lekker met rollende riffs en behoudt dat fijne gevoel doorheen het melodieuze metalnummer. Rage is krachtige en erg theatrale progressive metal op zijn best. The Curse Of Mediocracy neemt je mee op een jachtig en spannend muzikaal avonturenverhaal die de middelmatigheid ver overstijgt.

Merry Go Round vertelt op prachtige wijze over de niet zo vrolijke draaimolen van het leven.Het energieke Castle High blijkt kwalitatieve powermetal , zoals ik het graag hoor. The Cards HaveTurned serveert stevige progressive rock met een randje melodieuze doodsmetaal. Stranger To The Dark valt op een krachtige wijze met de deur in huis. Silent Tears blijkt een heavy progressive rock oorworm. Het bonusnummer Rise And Try tenslotte is een interessant meerstemmig a-capella experiment.

Conclusie:
Dyscordia pakt op “Delete / Rewrite” uit met met prachtige progressive power metal. Misschien slaat “Delete /Rewrite” op een moeilijk schrijfproces of ambetante producers. Hoe dan ook blijkt de aanpak geslaagd, want op dit album hoeft geen enkele track geschrapt of herschreven worden.