A Life Divided is groot in Duitsland, maar moet in onze contreien nog doorbreken met hun meeslepende melodieuze mengeling van rock en elektronische elementen. Bij onze oosterburen scoorden ze radiohits, awards en uitverkochte tours als headliner of als support van o.a. Apocalyptica, Eisbrecher, Unheilig en Oomph!.
Op het nieuwe album “Echoes” brengen ze een nieuwer en tegelijkertijd ouderwetser geluid, door hun bestaande A Life Divided-geluid te mixen met het typisch synthsound van de jaren 80.
De liedjes op "Echoes" draaien rond het thema eindigheid en de echo die we allemaal over hebben. Eindigheid is bedreigend als we liefhebben en leven, maar het kan ook geruststellend zijn als we treuren, gekwetst of teleurgesteld zijn. Maar er is altijd een echo, een stille herinnering aan wat was.
Hello Emptiness begint met Jean-Michel Jarre –achtige synthesizers en schept een mysterieuze donkere sfeer waarin synthpop en hevige rock elkaar ontmoeten. Dry Your Eyes blinkt uit door een karakteristieke jaren 80 popbeat. Addicted heeft wel iets weg van een kruising van U2 en Wham! En baadt duidelijk in een jaren 80 poprock sfeer. Confronted leent de drums van Phil Collins om de moderne melodieuze rock wat meer pit te geven.
Enemy steunt zowaar op een italo-disco ritme. Maar dit maakt deze oorworm eigenlijk nog interessanter. Rock ‘n’ Roll Star is zoals de titel wel doet vermoeden erg rock , iets minder roll en bezit vooral veel sterallures met elementen van hardrock en synthpop. Far klinkt als de kerstsingle van een heavy rockgroep, met lichte echo’s van futurepop i.p.v. de traditionele kerstbelletjes. Anybody Out There verrast met uitstekende electronicore.
Push is met gitaren versterkte 80ies pop met een aanstekelijk refrein. De intro van Servant doet denken aan een horrorfilm uit de jaren 80. De rest van de song heeft niks griezelig en biedt iets te zoete moderne poprock. The Ordinary is moderne synthrock die wat doet denken aan Mesh. Circles serveert poprock die in het begin erg interessant klinkt door de sublieme mix van gitaren en 80ies synths maar gaandeweg begint te vervelen. Forevermore tenslotte is een goede 80ies popsong die naar 2019 geteleporteerd werd.
