Edenbridge – Dynamind (Steamhammer /SPV/ Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    11 januari 2020

Elke band die zijn stempel wil drukken in onze snellevende wereld, heeft in de eerste plaats twee dingen nodig: inhoud en consistentie. Het Oostenrijkse Edenbridge heeft al haar groot muzikaal potentieel bewezen met, negen studioalbums sinds hun debuut in 2000, naast een aantal live-opnames, dvd's en compilaties die voor zichzelf spreken. De nieuwste worp heet “Dynamind” en belooft de lat in het symfonische melodieus metal genre nog een stuk hoger te leggen.


 

The Memory Hunter is een degelijke, maar iets te typische, symfonische melodieuze metal song. Sabine Edelsbacher heeft een sterke, niet overdreven hoge stem, die binnen dit drukbezette genre een redelijk unieke stempel drukt op deze band. Live And Let Go lijkt wederom een sterk nummer, dat voldoet aan alle genreclichés zonder verder veel vernieuwing toe te voegen. Where Oceans Collide blijkt een lekker scheurende heavy metal song.

On The Other Side is de eerste verrassing op het album en biedt een fijn staaltje folk metal met toetsen van pikante powermetal. Niet toevallig werd voor deze song een mooie video gemaakt. Op All Our Yesterdays, dat een heel bombastisch symfonisch begin kent, weet Edenbridge te overtuigen met weeral een sterke en perfect uitgevoerde compositie. The Edge Of Your World vermengt op een mooie en kundige manier hardrock met klassieke elementen.

Tauerngold blijkt een langzame ballade die voor mij best wat sneller had gemogen. Het fris en modern klinkende What Dreams May Come is de tweede verrassing op het album, waarvoor ze gerust ook een mooie video mogen maken. Deze song is absoluut single-waardig. The Last Of His Kind neemt gas terug zonder volledig stil te vallen en is een stuk pakkender dan Tauerngold, ondanks dat dit met over 12 minuten, de langste song van het album is. Halfweg pakt met uit met een progressive wending, wat het nummer nog interessanter maakt. Edenbridge bewaart de titelsong Dynamind voor het laatst en zet het progressive karakter van de vorige song verder. Helaas is dit ook het kortste nummer dat abrupt eindigt. Men had de compositie beter nog wat verder uitgewerkt, want dit is potentieel een prachtig nummer.

Conclusie:
Edenbridge levert met “Dynamind” een meer dan degelijk symfonisch melodieus metal album af met daarop enkele positieve verrassingen. “Dynamind” is een mooi genre-album van een band die potentieel nog hoger kan scoren met meer experimenteer- en vernieuwingsdrang.

 

Website / Facebook