Ross The Boss - Born Of Fire (AFM / Suburban / Bertus)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    25 februari 2020

Het is tijd voor een dosis puur, rauw metaal! Ross The Boss, de legendarische mede-oprichter van Manowar, en zijn band zijn terug met een genadeloos nieuw album "Born Of Fire"


Ross “The Boss” Friedman is stichtend lid van genrebepalende acts Manowar en The Dictators, wiens invloed op heavy metal en punk nog altijd relevant is. Friedman had een belangrijk hand in Manowar’s eerste zes meesterwerken, tussen 1982 en 1988. Sinds 2006 geeft hij weer traditioneel rauwe episch metalmateriaal uit, dat de kenmerken draagt van de Manowar klassiekers vermengd met zijn eigen stijl. Nog geen twee jaar na zijn succesrijke laatste album “By Blood Sworn” laat Ross The Boss, ondanks een uitgebreid tourschema, zijn vierde album op de mensheid los.

Glory To The Slain schiet tot het genoegen van punks en metalheads zeer snel uit de startblokken. Na dit verschroeiend begin neemt Fight The Fight wat gas terug. Dit zware metal-gevecht is een degelijke kamp, maar had wellicht beter iets verder op het album plaatsgevonden. Denied By The Cross blijkt een ideaal nummer om de (lucht)gitaar boven te halen en luidkeels met Marc Lopes mee te zingen. Het is dan ook geen toeval dat dit nummer als smakelijk voorproefje op het album via YouTube gedropt werd.

 

 

Maiden Of Shadows bevat blazers en strijkers en schept een middeleeuws kasteelsfeertje. Ross Friedman laat zijn gitaar janken als een doedelzak van Corvus Corax. I am the Sword is dan weer snel en thrashy. Zanger Marc Lopes haalt hier en daar zeer hoog uit, terwijl Steve Bolognese gehakt lijkt te maken van zijn drumvellen. Het degelijke, maar weinig revolutionaire Shotgun Evolution bezit een uitstekend refrein met een zeer sterk oorwormgehalte.

Born Of Fire heeft voldoende vuur in zich, maar mist toch net die vonk van genialiteit. Het geslaagde Godkiller is een schitterend heavy metal nummer, waarin Iron Maiden samenkomt met Manowar, voor een theekransje met de gekke hoedenmaker. The Blackest Heart is niet echt een ballad, maar wel een tamelijk rustig en erg emotioneel nummer, dat helaas wat overtuigingskracht mist.

Demon Holiday zit goed in elkaar, maar weet me door de hoge herkenbaarheidsfactor, ook niet te overtuigen. Bij het uitmuntende Undying kleed ik me in maliën en breng mijn paard in een wilde galop. Waking The Moon begint heel sterk en bevat enkele degelijke horrorelementen, maar schiet toch iets tekort om me echt schrik aan te jagen.

Conclusie:
“Born Of Fire” is gewoon een goed heavy metal album. Ross The Boss scoort met enkele superieure songs, maar levert ook een aantal voorspelbare nummers af. Wie houdt van traditionele zware metalen, kan dit album met gerust hart aanschaffen.

 

Website / Facebook