Ron Coolen is het solo-project van de Nederlandse multi-instrumentalist Ron Coolen. Op “Rise” weet Ron Coolen zich te omringen met een indrukwekkend lijstje internationale gastmuzikanten, dat menig muzikant groen van jaloezie zou doen uitslaan.
Het nummer Big Devil Data was het eerste nummer dat Ron Coolen ooit schreef. De riff is geïnspireerd door George Lynch (Dokken, Lynch Mob), die hij al zoveel jaren bewondert. Net als goede wijn, ontwikkelde het nummer zich over een paar jaar tot wat het nu is. Het resultaat is een aanstekelijke klassieke hardrocksong., met indrukwekkende gitaarsolo’s van Thorsten Koehne. De basis voor de teksten is geschreven door Francoise Vaal en afgerond door Keith St. John (Montrose, Burning Rain, Lynch Mob , LA Guns , Quiet Riot ,...) die het nummer ook inzingt. De teksten gaan over een zeer gevaarlijke ontwikkeling van de moderne wereld. Zoals de titel zegt 'Big Data'. Grote bedrijven en overheden weten echt alles van iedereen, niets blijft ongezien of onopgemerkt en privacy is volledig verdwenen.
White Summer kent een oriëntaalse intro en ook de rest van het nummer heeft een oosterse rock flair à la Led Zeppelin. Keith St. John tekent weeral verantwoordelijk voor de teksten en de zang. En die man doet dat met verve. De Franse gitaarvirtuoos Stéphan Forté (Adagio) maakt dit witte zomergevoel compleet met zijn grandioze gitaarsolo’s. Het sterke Too Late To Surrender gaat over de mass shooting in Las Vegas in 2017 . Dit lied is opgedragen aan de slachtoffers en is bedoeld om hen morele steun te geven. De impressionante Keith St. John zingt alsof hij de patroonheilige van de hardrockzangers is. En liefhebbers van gitaarsolo’s komen aan de bak dankzij het betere snarenspel van Johannes Persson.
Met Sin City blijven we in Las Vegas, maar dan met een luchtiger onderwerp. Sin City is stomende sexy sleazerock die rechtstreeks uit “The Dirt” lijkt te komen. George Lynch mag deze hete rock nog wat extra verhitten met verschroeiende gitaarsolo’s, terwijl Keith St. John weer verbaast met excellente vocals. Gotta Shoot Your Devils Down blijkt nog zo’n sterk nummer met een jaren 80 gevoel. Het nummer gaat over een persoon die zijn "knoppen" door iemand of iets wordt ingedrukt waardoor hij wil reageren, maar de gevolgen zijn het niet waard. Het is dus veel beter om "je duivels neer te schieten". Naast Ron Coolen zelf mogen ook Steve Lamb (Tygers of Pan Tang) en Joey Concepcion (The Absence, Sanctuary,...) hun gitaarkunsten botvieren.
Ashes ot Ashes is een instrumentale intro die voorzien wordt van quotes uit nieuwsberichten over de Californische bosbranden van 2018/2019 die o.a. het stadje Paradise in de as legden. De brand veroorzaakte ten minste 85 burgerslachtoffers en besloeg een oppervlakte van bijna 240 vierkante mijl, waarbij 18.804 gebouwen werden verwoest. De teksten van Paradise werden door Francoise Vaal en Keith St.John bedacht en door deze laatste op voortreffelijke wijze in zang omgezet. Daniël Verberk, de Jimmy Page van Europa's beste Led Zeppelin Tribute band Physical Graffiti werd aangetrokken om het nummer te voorzien van wat typisch classic rock gitaarwerk. Led Zep fans moeten zeker een naar Paradise luisteren.
Van het relatief langzame Paradise gaat het naar de snelle intro door Joey Concepcion van Kill kill Kill, dateen melancholisch Bay Area thrash gevoel opwekt.Naast Joey Concepcion staat ook Christopher Amott (Arch Enemy, Armageddon, Dark Tranquility) garant voor het wildere speelse solowerk. Gastzanger en –tekstschrijver is deze keer de a-typsiche thrasher Sam Walters, frontman van New York City's Driven Mad. Op het instrumentale Rise mag Ron Coolen zich op magistrale wijze volledig geven. Wie zich op Stories, dat een geslaagde mix blijkt van klassieke rn moderne metal, dan weer volledig lijkt te geven is de veelzijdige zanger Chris Clancy (Mutiny Within, Wearing Scars). Wat die man allemaal met zijn stem kan doen, verdient enkel respect. Petje af ook voor het gitaarwerk van Joey Concepcion, Stéphan Forté en van Ron Coolen zelf natuurlijk.
From your mouth sluit goed aan op Stories en klinkt nog een stuk moderner en harder. Het loont de moeite om naar Rob Coolens drumpartijen te luisteren. Chris Clancy blijkt ook hier de ideale zanger/brulboei om de pijn en woede een stem te geven. De gitaarsolo’s van Joey Concepcion en Steve Lamb snijden bovendien diep in je hart.
Naar eigen zeggen is Selfishness geïnspireerd door Creed en Alter Bridge. Ron Coolen voegde Indiase instrumenten toe zodat het nummer op het eerste gehoor weinig met voornoemde bands te maken heeft, maar wel een redelijk origineel resultaat oplevert, dat meer de classic rock richting opgaat. Met Göran Edman (Yngwie Malmsteen, Madison, John Norum, Brazen Abbot,...) voor de zang strikte Ron Coolen weer een grote naam.
Wie de plaat aanschaft, doet niet enkel een goede koop maar steunt ook een goed doel. Voor ieder album dat wordt verkocht, zal Ron Coolen 1 USD doneren aan Jason Becker, die lijdt aan de slopende ziekte ALS. Jason heeft iedere vorm van financiële ondersteuning nodig om zijn medische kosten te kunnen betalen.
