Omega Infinity - Solar Spectre (Season of Mist)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    20 maart 2020

Omega Infinity: twee woorden die de onvoorstelbare duisternis buiten het bekende universum belichamen, de eindeloze cyclus van geboorte en dood, van schepping en vernietiging.


Omega Infinity werd opgericht als een studioproject door Tentakel P. in 2018, nadat zijn band Todtgelichter voor onbepaalde tijd on hold werd gezet. Het doel van Omega Infinity is om een ​​uitlaatklep te zijn voor zijn eigen muzikale en conceptuele visie, iets dat te donker en agressief zou zijn geacht voor zijn hoofdband. Bij hem voegde zich een vocalist die niet alleen in staat isom de extreme notie en veelzijdigheid die hiervoor nodig is over te brengen, maar die ook vergelijkbare beperkingen heeft in zijn eigen hoofdband, Xenoyr van de Australische progressive metal band, Ne Obliviscaris.

Het gevoel van vrede en rust dat je aanvankelijk hebt bij Uranus vernadert in iets donker en dreigend. Mars is genoemd naar de Romeinse god van de oorlog en dat worsdt duidelijk gemaakt door een verschroeiende start in de stijl van jaren 90 black metal. Naarmate het nummer vordert wordt het steeds interessanter en ritualistischer. Xenoyr wordt hier vocaal bijgestaan door de excellente C.Kolf (Valborg, Owl, Gruenewald) wiens zuivere zang en geschreeuw een meerwaarde vormen. Ik had gedacht dat Venus liefelijker uit de hoek zou komen, maar het tegendeel is waar. Ik word murw geslagen door de blastbeats, harde gitaren en luid geschreeuw.

Op het langzame ritueel beukende Jupiter mogen Xenoyr en C.Kolf een wedstrijd om ter luidst roepen houden. Op een masochistische manier is dit zalig luistervoer. Sol evoceert op schitterende brutale wijze de verzengende zon. Neptunus vormt een ruspunt en een oord van schoonheid.De vrouwelijke zang van Marta (Todtgelichter, Vyre)is een verademing na al dat mannelijk geschreeuw. Voor de volledigheid moet ik er wel bij vertellen dat ook Xenoyr hier met een onaardse maar rustige stem mag uitpakken.

Saturnus zet je op het verkeerde been met een naar industrial metal neigend begin, maar al snel is het duidelijk dat dit een kosmisch black metal lied wordt. Terra vormt een toepasselijke angstig makende soundtrack voor deze apocalyptische Corona-tijden. Mercury vergast je op een oerkreet en een mysterieus spookachtige soundscape. Hosannas From The Basements Of Hell is een geslaagde cover van Killing Joke en vormt een stevige maar mooie afsluiter van “Solar Spectre”.

Conclusie:
OP hun indrukwekkend debuutalbum “Solar Spectre” neemt Omega Infinity je mee op een wilde avontuurlijke reis door ons zonnestelsel en daarbuiten. Hun uitstekende kosmische black metal verlegt de grenzen van het genre, aangezien Omega Infinity staat voor iets dat veel groter, oud of krachtig is dan welke god of de demonische mensheid heeft uitgevonden; de duisternis tussen sterrenstelsels - het equivalent van kosmische duisternis - het niets boven het bestaan - de diepe donkere leegte. Opgelet: deze ‘extreme void metal’ is niet geschikt voor gevoelige luisteraars!

 

Je kunt het album en merchandise o.a. hier bestellen.

Facebook / Bandcamp