Silverstein – A Beautiful PlaceTo Drown (UNFD / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    25 maart 2020

“A Beautiful Place To Drown”, is het tiende studioalbum van het Canadese post-hardcore kwintet Silverstein. Met 20 jaar carrière is de band nog steeds up and running getuige wereldwijd uitverkochte headline-shows en begeesterende festivaloptredens.

Mijn carrière als muziekjournalist is echter pril en dit is het eerste Silverstein album dat ik voor mijn kiezen krijg.


 

Bad Habits (feat. Intervals) blijkt Blink 182 op steroïden. De strofen doen nogal poppunk aan maar de refreinen zijn stevig en schreeuwerig, wat een goed gemiddeld cijfer oplevert. Op de prettige maar harde punkrocksong Burn It Down krijgt Shane Told vocale versterking van Caleb Shomo van Beartooth. Het aanstekelijke Where Are You biedt luide herkenbare emo-punk.

Op de indringende oorworm Infinite (feat. Aaron Gillespie)vind ik Shane Told’s zangprestatie beter dan van gastzanger Aaron Gillespie van Underoath. Ik verwachtte een Underoath –achtig nummer, maar kreeg een typische Silverstein- song .Shape Shift is best een degelijke song, die het zelfs op radio goed zou kunnen doen, maar ik mis eerlijk gezeg wat originaliteit. All On Me, tapt uit een ander vaatje en begint als een langzame electronicore-song. Er zit zelfs een jazzy stukje in.Maar het nummer komt nooit tot de verwachte explosie. Hier had meer in gezeten, jongens!

Madness (feat. Princess Nokia)- Ik moet toegeven dat ik die prinses niet kende en heb haar moeten googelen – blijkt een puike rocksong, waarop Princess Nokia, de Amerikaanse rapster van Puerto-Ricaanse afkomst, gelukkig of helaas slechts een miniem bijrolletje speelt. Say Yes klinkt me teveel als onvolwassen pretpunk in de oren. Laten we dit maar beschouwen als een vullertje. Stop wisselt ruige brokken af met melodieuze stukken , maar weet toch niet te overtuigen.

Het uiterst catchy September 14th zou het wel eens zeer goed kunnen doen bij de jongelui. Ook het poppunknummer Coming Down heeft hitpotentieel. Pierre Bouvier van Simple Plan tenslotte mag meedoen op het radiovriendelijke en waarschijnlijk in de VS hoog scorende Take What You Give.

Conclusie:
“A Beautiful Place To Drown” is een heel goede titel, die bij mij hoge verwachtingen schiep, welke niet over gans de lijn werden ingelost. Dit album bevat enkele zeer sterke punkrock songs, maar er zit ook wel wat zwak vulsel in. Toch zou het best kunnen zijn dat Silverstein met dit album een commerciële doorbraak forceert.

 

Website / Facebook