HELFRÓ – Helfró (Season of Mist Underground Activists)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    10 april 2020

Uit de ketel van de IJslandse black metal scene, komt HELFRÓ tevoorschijn met zelden geziene woede en competentie. „Helfró“ is een audioweergave van de eindeloze arctische duisternis.


Geschreven door Ragnar en gearrangeerd door Símon, is een debuutalbum opgenomen met meedogenloze precisie en diepgaande muzikaliteit. Het is bedoeld om de hopeloze en lege gevoelens die zijn geconcentreerd uit de bevroren woestenijen waaruit de band voortkomt, te kanaliseren.

Afeitrun bouwt langzaam zoemend op alsof je achtervolgd wordt door een zwerm bijen, wanneer de song dan lostbarst in woede en pijn is het duidelijk dat je meermaals bent gestoken door deze nuttige kleine beestjes. Afeitrun zou ‘ontgifting’ betekenen. Een beetje rare titel want dit is best een giftig nummer. Ook op Ávöxtur af rotnu tré is er meer dan voldoende gif aanwezig. De cleane vocals van Gísli S zorgen voor een leuke afwisseling met de doodsgrommen van Ragnar S en Símon Þ. Eldhjarta voert een meedogenloze sonische aanval uit op je oorschelpen. Þrátt fyrir brennandi vilja betekent volgens de vertaalsite ‘ondanks felle wil’ . En vooral dat ‘felle’ vind je terug in dit excellente black metal nummer.

Þegn hinna stundlegu harma vertaalt zich als ‘de stilte van de tijdelijke rouw’. Maar stilte is op deze track verte zoeken en de rouw is eerder rauw dan rouw. Desalnietemin is dit weeral uitstekend zwartmetaal. Hin forboðna alsæla – ‘De verboden gelukzaligheid’ gaat op hetzelfde stramien verder. Dit nummer zal vooral bijrabiate black metal fans een gevoel van gelukzaligheid teweeg brengen. Ik weet niet wat Katrín deze mannen allemaal misdaan heeft. Maar het feit dat HELFRÓ een woeste black metal song aan haar opdraagt, betekent alleszins dat dit geen lief vrouwtje was. Musteri agans sluit het album op een degelijke manier af.

Conclusie:
HELFRÓ levert een fijn black metalplaatje af waarin scherp gitaarwerk en meedogenloze blastbeats een donker muzikaal landschap schilderen. De band wil gevoelens van zinloosheid en eenzaamheid evoceren, maar roept in de eerste plaats pijn en woede op. Overigens kan ik ten zeerste appreciêren dat deze mannnen in hun moedertaal grommen en zingen, want zo leer ik ook weer wat Ijslands bij.

 

Dit zwartmetalen album kun je o.a. hier bestellen.

 

Facebook / Bandcamp