Nightwish - HUMAN. :II: NATURE. (Nuclear Blast)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    11 april 2020

Ik was Nightwish de laatste jaren wat uit het oog – of beter gezegd uit het oor - verloren. Misschien net omdat de band zo megagroot is geworden en misschien ook omdat ik met melancholie terugkijk naar de beginperiode van Nightwish, toen Tarja nog de zangeres was.


Ik was echter ook altijd fan van After Forever en hun zangeres Floor Jansen. Dat Floor Jansen na de stop van After Forever het meest benijdenswaardige plaatsje achter de microfoon bij Nightwish kreeg, vind ik dan ook een goede zaak. En ik prijs me gelukkig om dit nieuwe album van Nightwish, waarin thema’s als mensheid, menselijkheid, natuur, technologie kunst en muziek als dikke rode draden doorheen lopen, te mogen beoordelen.

"HUMAN.: II: NATURE." Is een dubbelalbum met 9 nummers op de hoofd-cd en één lang nummer, verdeeld in acht hoofdstukken op cd 2. Bovendien gaat de lancering van dit album gepaard met het lossen van menig video. Dus als u mijn zever niet wil lezen, kunt u nog altijd genieten van de video’s.

 

 

Stel je de grot voor waarin muziek werd geboren. In de intro van hun 9de studio album "HUMAN. II: NATURE.", neemt Nightwish ons heel ver terug in de tijd naar die oeroude plaats waar rotsten tegen elkaar slaan veranderde in ritme en stemmen tot vocale harmonieën werden. In de loop van de millennia,is deze wonderbaarlijke culturele gebeurtenis geëvolueerd via Bach en Beethoven tot blues, rock en heavy metal. Het nummer Music begint dan ook met een spacy teletijdsmachinevlucht om bij een ‘tribal’ beginpunt aan te belanden, vanwaar de muzikale reis voorwaarts gaat. Wanneer Floor Jansen met haar nachtegalenstem invalt begint de sfeerzetting op een echte song te lijken, die zich meer en meer ontwikkelt tot een symfonische ode aan de muziek.

 

 

Noise is allerminst een ‘noisy’ nummer, maar wel een strak gecomponeerde schitterende sprookjesmetal song. De keyboards van bandleider en hoofdcomponist Tuomas Holopainen spelen hierin een belangrijke rol. Het is mij een raadsel waarom het derde nummer Shoemaker heet. Ik lees niks over een shoenmaker in de lyrics, die overigens eindigen met een vers uit “Romeo and Juliet” van William Shakespeare. De erg mooie song besluit met een opera-achtige uitsmijter.

 

 

Harvest klinkt als een traditionele folk song; maar is wel degelijk geschreven door Tuomas Holopainen.Floor Jansen mag haar stem even laten rusten. Want het is de Britse multi-instrumentalist Troy Donockley die de zang voor zijn rekening neemt. Hij is een multitasker want hij speelt ook nog bouzouki, bodhran, low flute, Uilleann Pipes (Ierse doedelzak) en aerofoon. De pauze heeft Floor Jansen duidelijk goed gedaan, want op Pan levert ze weer uitstekende vocale prestaties. Het nummer gaat niet over keukengerei maar over de godheid Pan, uit de Griekse mythologie. Ook op deze song vind je minder gangbare instrumenten , maar de panfluit is daar niet bij.

 

 

De folkmetal song How's The Heart begint toepasselijk met het kloppen van een hart. Nightwish bewijst hier dat ze naast uitstekende musicianship ook een fijn staaltje cardiologie beoefenen. Het prachtige Procession zou zomaar uit een scifi-musical komen waarin tijdsreizigers terugkijken op de geschiedenis van de mensheid op aarde.

 

 

Bij Tribal zit de tribale touch vooral in het uitstekende percussiewerk van Kai Hahto en de tribale chants. Gelukkig of jammer genoeg, het is maar hoe je het bekijkt, blijft dit een typisch Nightwish nummer met enkele tribal elementen, maar geen tribal metal zoals Sepultura die wel eens afgeleverd heeft. Het nummer is een uitbreiding van de thema's die zijn onderzocht in "Weak Fantasy", over hoe tribale tradities uit de bronstijd door sommige mensen nog steeds als de enige waarheid worden beschouwd.

 

 

Emppu Vuorinen trekt Endlessness met uitstekend gitaarwerk op gang. Ouwe getrouwe bassist Marko Hietala neemt het merendeel van de zang voor zich en doet dat zeer goed. Maar de song straalt het meeste kracht uit als Hietala in duet gaat met Floor Janssen. ‘Endlessness’ is met meer dan 7 minuten wel een lang nummer, maaar duurt gelukkig niet eindeloos. Wel betekent het ironisch genoeg het einde van de hoofd-cd, die wat mij betreft een heel positieve waardering verdient.

 

 

Op de tweede schijf krijgen we dus één lang nummer All The Works Of Nature Which Adorn The World dat voor het gemak in acht stukken is versneden. Het betreft hier wel een hoofdzakelijk instrumentaal nummer dat menig metalliefhebber de wenkbrauwen zal doen fronsen.

Vista begint met een citaat van Lord Byron’s “Childe Harold’s Pilgrimage” gedicht nl. “There is pleasure in the pathless woods, there is rapture in the lonely shore, there is society where none intrudes, by the deep sea, and music in its roar; I love not Man the less, but Nature more.” Verder is het een prachtig interessant voornamelijk instrumentaal nummer met enkele koorpartijen die niet zou misstaan op een filmsoundtrack. The Blue zou ideale muziek zijn voor een epische fantasy-serie. The Green is dan weer geschikt voor een natuurdocumentaire van David Attenborough of Yann Arthus-Bertrand. Moors heeft mede door Troy Donockley’s traditionele instrumenten een keltische sfeer toch bevat het nummer ook neoklassiek bombast.

Aurorae doet me denken aan werken van Vangelis en Jean-Michel Jarre. Quiet As The Snow serveert glaciale (neo)klassieke geluiden en bevestigt nogmaal eens welke veelzijdige en geniale componist Tuomas Holopainen is. Het Antropoceen is de naam van het tijdperk waarin het Aardse klimaat en de atmosfeer de gevolgen ondervinden van menselijke activiteit. Het tijdperk waarin we nu leven dus. Het iets te brave Anthropocene had dus best wat dreigender en zwartgalliger mogen klinken, aangezien we er toch maar een puinhoop van gemaakt hebben. Het zalige Ad Astra sluit het album af met de tekst van “Pale Blue Dot” van Carl Sagan begeleid door neoklassiek schoonheid en engelachtige koren.

 

 

“Look again at that dot. That's here. That's home. That's us. On it everyone you love, everyone you know, everyone you ever heard of, every human being who ever was, lived out their lives. The aggregate of our joy and suffering, thousands of confident religions, ideologies, and economic doctrines, every hunter and forager, every hero and coward, every creator and destroyer of civilization, every king and peasant, every young couple in love, every mother and father, hopeful child, inventor and explorer, every teacher of morals, every corrupt politician, every "superstar," every "supreme leader," every saint and sinner in the history of our species lived there-on a mote of dust suspended in a sunbeam. That's here. That's home. That's us.”

 

Conclusie:
Nightwish levert met het meesterlijke dubbelalbum "HUMAN.: II: NATURE." het tot nu toe beste album van 2020 af. Tuomas Holopainen blijft een geniale componist en Floor Jansen is één van de beste zangeressen in de metalwereld. De combinatie van beiden, ondersteund door beslagen muzikanten, geeft muzikaal vuurwerk. De vonken springen er dan ook af op de hoofd-cd, die garant staat voor magische symfonische metal. De tweede schijf is even indrukwekkend maar dan op een andere manier. De betoverende soundtrack-achtige muziek kan metalheads afschrikken, maar past wel op schitterende wijze binnen het concept van "HUMAN.: II: NATURE."

 

Website / Facebook