Drums ‘n’ Guns – Hail Hail (Eigen beheer)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
 Koen Asaert    15 april 2020

Het eerste wat me opvalt aan deze cd is het mooie maar erg uitgesproken artwork door Wouter Sel Volstok’. Een boze teddybeer met een discobal-achtig hoofd die zijn schijnende kop op bloederige wijze van zijn lichaam scheidt. De binnnekant van de cd bevat twee foto’s die tonen dat een optreden van Drums ‘n’ Guns gegarandeerd op een feestje uitdraait.


Drums ‘n’ Guns werd begin 2012 opgericht met groepsleden Win Nellen & Bert Van Thuyne (Waregem), Jan Gobeyn & Marjo De Keukelaere (Aalter) en Sam Dufoor (Gent). Samen deelden zij het vorige decennium een rijk gevuld verleden in de stonerband Mogul. Datzelfde jaar nog nemen ze een demo op . Na 40 optredens met dit demomateriaal brengt de groep in 2016 een LP uit die de naam 'Inanna' draagt. En ook voorzien is van een mooie hoes. “Innana” was een plaat die collega Erik Vandamme compleet overslag deed gaan. En dat zegt toch veel over de kwaliteit, die de band toen al had.

100 optredens later waait er een nieuwe wind de groep binnen. punk, post-punk en indie werken hierbij inspirerend. In de zomer van 2018 wordt het hoofdstuk Inanna definitief afgesloten en trekt de groep zich terug om een nieuwe plaat te schrijven. “Hail Hail” is het 2de studio album van Drums ‘n’ Guns en verschijnt zowel op vinyl, cd en digitaal.

Het erg plastische Foot Up Your Ass mag op aanstekelijke wijze het album openen met een mix van punk en garagerock. Must Kill A Radio blijkt een heavy rock ‘n’ roll hamer die op een zere duim blijft kloppen. King Of No Things zingt lead vocalist Sam Dufoor, maar Drums ‘n’ Guns bewijzen toch wel koningen van catchy punky rocktunes te zijn.

Oceanen splitsen zich in twee en op de dunne strook drooggelegd land lopen Drums ‘n’ Guns geleid door een halve gek die een rafelige banier draagt, waarop in vervaagde letter s mogelijk Ocean Splits in Two staat. Het moet gezegd worden, dat dit plaatje snel vooruit gaat, want inmiddels zitten we aan nummer 5, de titelsong Hail Hail. Dufoor ratelt als een zot en het nummer had evengoed ‘o dear, here goes the atmosphere ‘ of ‘I speak in tongues’ kunnen heten. Heil de heren met een hoek af en hail hail rock ‘n’ roll. Ondertussen zet ik de song nog eens op repeat.

 

 

What’s Wrong With The Fire – welke hallucinaties je krijgt als je in het vuur kijkt, weet ik niet, maar met de song is er alleszins niets mis. Prisoner In Tide houdt je gevangen in gekte en muziek. Palm Sorrow Beach blijkt wat donkerder van aard.Bij het verdriet komt ook woede bovendrijven. Nubian Lions vind ik het sterkste nummer . Het is ook het meest psychedelische nummer en gaat dan ook niet toevallig over dromen. En nu en dan kan de band tussen de rustigere passages het tempo wat hoger leggen en gecontroleerd ‘los’ gaan. Vermin Plant brengt swingende punkrock. Split Second tenslotte zorgt voor een spannend afscheid met een lekkere basgedreven song die gelukkig veel langer dan een fractie van een seconde duurt.

Conclusie:
Drums ‘n’ Guns spelen weliswaar niet mijn favoriete muziekstijl, maar wat ze doen, namelijk prettig gestoorde punky rock ‘n’ roll maken, doen ze zo goed, dat ik niet anders kan, dan ze de staande ovatie geven, die ze verdienen. Hail, hail rock ‘n’ roll! Heil Drums ‘n’ Guns! En nog een dikke duim voor het coole artwork.
 

Facebook / Bandcamp