LUSTRE – The Ashes Of Light (Nordvis / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    1 juni 2020

Met ijzige melodieën, gekweld geschreeuw en een atmosfeer zo dik als de wintersneeuw, keert LUSTRE terug. "The Ashes of Light" zet Nachtzeit's nalatenschap voort met majestueuze pracht; zijn betoverende sfeervolle blackened ambient op zoek naar verloren geheimen in de bossen, tussen de sterren.


Part 1 (Eyes Like Stars) komt onverwacht heel ‘licht’ en zowaar een beetje vrolijk over. Dit komt vooral door de keyboardtonen die wel uit een andere wereld lijken te komen. Natuurlijk heb je het typisch black metal geschreeuw, maar die is zeker niet prominent. Dus lijkt het eerder of iemand van op een grote afstand schreeuwerig staat te zingen op hemelse melodieën. Part 2 (A Silent Tale) is een uiterst mooie synthtrack, die me doet denken aan Jean-Michel Jarre en Vangelis en me zo terugwerpt naar de jaren 80. Op Part 3 (Like Music In The Night) raak je gehypnotiseerd en betoverd door de dromerige sfeer en de buitenaards synthsequenties.

 

 

Hoewel Part 4 (The Empty Black) je naar het lege zwart brengt , hoor je in de muziek toch veel witte vlokjes van hoop. Bij Part 5 (The Ashes of Light) ontsnap je aan je dagelijkse ellende en het moderne lawaai door de grote, etherische zalen van LUSTRE binnen te stappen. De trommels op het einde toe, die lijken geleend te zijn uit de neofolkscene, maken dit nummer extra episch. Part 6 (Lamentation at Dawn) zuigt je als het ware de muziek in naar een andere wereld.

Conclusie:
“The Ashes Of Light” is een album waarop zwart en wit zich voortdurende vermengen LUSTRE’s zwartgebrande dark ambient verspreidt veel witte assen. En als die neerdalen, ontspringt daaruit nieuw leven en hoop. De teksten zijn donker en vertellen over verschrikkelijke dingen, maar de muziek weerspiegelt licht als sneeuw onder de zon. Geniet van het spel van donker en licht, extatische dromen en verontrustende nachtmerries, heten vuren en ijzig koude op dit verrukkelijk album.

 

Facebook / Bandcamp