Blue Eyed Christ – World On Fire (Distortion Productions / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    15 juli 2020

“World on Fire” is het 5de studioalbum van Blue Eyed Christ. Voor World on Fire keert de in Chicago geboren artiest John D. Norten terug naar zijn WAX TRAX! invloeden, waarbij rauwe EBM / industrial elementen worden gecombineerd met moderne productie en thema's uit de echte wereld.


Blue Eyed Christ is het electronic industrial rock-project van de gevestigde producer / engineer John D. Norten . Hij heeft met veel van de grootste artiesten in muziek samengewerkt om hen te helpen hun visie te bereiken (Prince,Fergie , Lady Gaga , Dr. Dre ). Blue Eyed  Christ daarentegen is 100% Nortens artistieke visie in de studio. Die visie is de viscerale combinatie van zware elektronische industriële rock vermengd met persoonlijke teksten en precies de juiste balans tussen hooks en noise. Blue Eyed  Christ is de combinatie van John Nortens experimentele Chicago Trax-achtergrond vermengd met de pop en gepolijste glans die hij naar andere artiesten brengt.

“World on Fire” is een losjes gebaseerd conceptalbum over de toestand van de wereld dat de energie en politieke volksliederen van mijn eerste album combineert met de persoonlijke thema's waar Blue Eyed Christ ook om bekend staat. Het is de verbranding van alles wat hij heeft gedaan. Toen hij het begon te schrijven, realiseerde hij zich echt niet hoe profetisch het zou worden als de dingen zich blijven zich blijven ontrafelen en gepolariseerder en extremer worden. Hij dacht dat hij een album aan het schrijven was over de dystopische wereld waarin we leven, maar realiseerde zich toen dat hij ook een diep persoonlijk album aan het schrijven was over de collectieve menselijke ervaring. Het gaat erom te proberen te begrijpen wat er allemaal naar je wordt gegooid en uit te zoeken waar je in past.

 

 

America H vangt erg industrial aan met echo’s van Stabbing  Westward, Godflesh en Nine Inch Nails maar evolueert op een geniepige wijze naar een catchy poprocknummer met Prince-invloeden. 'America H' gaat over het doorzoeken van het geluid van de media en de inhoud die we elke dag consumeren, hoe alles waarmee we ons omringen ons beïnvloedt. Er is ook een Orwelliaanse toon waarvan Norten verwacht dat die relevanter zal lijken naarmate de zaken vorderen zoals overheidstoezicht, inperking burgerlijke vrijheden, enz. Manic Adderall (Nation Of The Damned) gaat dan weer duidelijk de industrial rock toer op. Bij Massive React krijg je hetzelfde gevoel als bij America H. Het is industrial rock met heel veel funk- en popelementen.

De aanstekelijke oorworm Stop the Show! vermengt gitaren met electroklanken. Take It To The Streets bevat coole samples en klinkt als een langzame Combichrist-song. The Slow Reverse sluit hier perfect op aan met wederom veel samples. Door de new age klanken heeft het wel wat weg van een Massive Attack song.

The System Pt.I blijkt uiterst aangename electrorock die doet denken aan Orgy. The System Pt.II is al even aanstekelijke funky industrial rock. The Wait Is Over heeft veel weg van een Nine Inch Nails song. En aangezien ik een NIN-fan ben, kan ik deze song dan ook ten zeerste smaken. Het sterke World On Fire tenslotte krijgt een vrouwelijke toets door de inbreng van Lords Of Acid- zangeres Mea Fisher.

Conclusie:
Blue Eyed Christ verrast met een onverwacht sterk en fris klinkend industrial rock album verrijkt met pop-, funk- en zelfs new age-elementen. Verwacht je op “World On Fire” aan een funky versie van Nine Inch Nails, een industriële Prince op steroïden of een poppy versie van Combichrist.