NOVAkILL – Iconoclast (RepoRecords)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    3 september 2020

“Iconoclast”, het vijfde album van de Australische EBM-band NOVAkILL, ziet de band evolueren met aanstekelijk nieuw materiaal dat de sterke punten van hun vorige werk verdubbelt, terwijl het een nieuwe dimensie aan hun geluid toevoegt.


Na het succes van “(D)anger” en een geslaagd optreden op het Wave Gothik Treffen-festival 2017, ging NOVAkILL aan de slag met nieuw materiaal. Omdat ze niet wilden stagneren, besloten ze de boel op te schudden door alles te veranderen en op zoek te gaan naar nieuwe manieren om hun creatieve proces te verbeteren. Dit leidde tot een ongekende creatieve boost waardoor ze in iets meer dan een jaar tijd ongeveer 20 nieuwe nummers schreven, waardoor de band een schat aan materiaal kreeg om uit te kiezen voor Iconoclast.

Opener Way is al onmiddellijk een dansvloervuller met meeslepende dark electro en EBM-klanken en pakkende vocals. Light houdt dat hoge niveau aan.Dit is alvast een zeer goed begin van een album. V27-4D blijkt een kort intermezzo dat baadt in een apocalyptisch cyberpunk doemsfeertje. Underground werd als smaakmaker op YouTube gegooid en vermengt klassieke EBM met industrial elementen.

 

 

Strike heeft wat tijd nodig om helemaal los te komen. Na een wat trager begin ontwikkelt het zich tot een krachtige trancy EBM-track. Met W7-91E krijgen we nogmaals een intermezzo met zeer scherpe industriële klanken. Road biedt EBM met een fiere rock ‘n’ roll attitude. De langzame track Twisted zorgt voor een speciaal gevoel en is één van de absolute hoogtepunten van dit album.

Na zo”n sterk nummer, krijg je met Madness een kleine ontgoocheling. Het is geen slecht nummer. Integendeel. Maar het heeft moeite om op te boksen tegen de sterkere albumtracks. De industriële geluiden van K491-3 zorgen voor een bruggetje naar de volgende song. Het menskritische Man zou ook wel eens een serieuze dancefloorfiller kunnen zijn en leent zich perfect voor enkele straffe remixen.

53XN-A is niets minder dan een auditieve marteling, die gelukkig niet lang duurt. De industriële techno van Descent boort zich een weg naar je hersenen. Het woeste Anger blijkt opnieuw een hoogtepunt en gaat de richtig op van hellektro en andere aggrotechtoestanden. U6481T is een erg verdraagbaar intermezzo, dat aansluit bij weer een toptrack. Fear serveert energetische hedendaagse elektronische lichaamsmuziek van de bovenste plank. Forsaken doet je lichaam nog meer bewegen met donkere elektronische tonen en cynische lyrics. Als toemaatje krijg je nogmaals Underground te horen, maar ditmaal in een gebaldere radio edit.

Conclusie:
Dat NOVAkILL de beste EBM-band van Australië is, was al geweten. Met “Iconoclast” kunnen ze met enig geluk hoge toppen scheren in de internationale dark electro scene. Dit is een aanrader voor elke EBM-fan.
 


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015