Met 'Omdat We Naar De Zee Stromen' is Niels 'Stoomboot' Boutsen ondertussen al aan zijn vierde album toe. Een conceptalbum, deze keer, dat voor het eerst niet over zichzelf gaat! Ik kreeg de cd keurig verpakt toegestuurd, met daarbij een briefje: "Dag Bram. Zoals beloofd. Geniet ervan." En dat deed ik maar al te graag!
Het album zelf heeft op zich al iets magisch. Het artwork van de Leuvense Wide Vercnocke spreekt tot de verbeelding, en ook de typische 'kleine liedjes in het Nederlands' waar Stoomboot voor staat doen op dit album weer hun ding. Moeiteloos laveert 'De Boot' doorheen de tijd; hij vaart langs drie generaties heen: die van zijn grootouders, die van zichzelf en die van zijn ex-leerlingen; én hij meert aan bij die centrale vraag die hem bezighoudt: "Waar zijn we mee bezig?".
Het album opent met Een nieuwe start in Congo. Een Zuiders-getint nummer over een oudere generatie die, toen ze nog jong waren, naar verre oorden trokken om daar hun geluk te beproeven. Voor het eerst ben ik mijn geschiedenisleerkracht dankbaar dat ze me in het vijfde middelbaar uitgelegd heeft wat een 'luchtbrug' is! Prachtige zinnen als 'De Congostroom, hun Heist-Aan-Zee' zorgen ervoor dat je zonder problemen kunt begrijpen hoe het voor die generatie voelde om zo ver van huis te zijn. Een topnummer om het album te open, maar 'Alles gaat voorbij!', ook dit nummer. Vervolgens komt Brussel, waarvan het begin me doet denken aan Spanjaard, een leuke referentie naar het eerste album van Stoomboot. Brussel gaat over de noeste arbeid die onze grootouders in soms erbarmelijke omstandigheden moesten verrichten. Zij wisten wat werken was, werkten voor liefde en vrijheid, voor hun kinderen.... Een nummer over dankbaar zijn voor een generatie die de weg voor ons plaveide. Met Langzaamaan neemt Stoomboot vervolgens wat gas terug. Het gaat nog steeds over de generatie van zijn grootouders, maar deze keer over die generatie tegenwoordig. Met de wondermooie zin 'Ik zou langs moeten gaan, want wie ik ben voor haar verdwijnt zomaar langzaamaan.' bouwt Niels een brug tussen zijn generatie die het te druk heeft en de generatie van zijn grootouders die wacht. Wide Vercnocke voorziet ook hier weer een prachtige afbeelding.... Kippenvel.
Met Hoofd vol modder zet Niels de stap naar zijn eigen generatie. De generatie van rushen, van veel te veel, van niets en alles in één keer. Maken we nog tijd om op adem te komen, om ons hoofd leeg te maken? Of zijn we gedoemd tot een hoofd vol modder, een hoofd vol, tot iemand ons tegenhoudt? Ik ben van dezelfde generatie als Boutsen en ik vind het nummer vrij confronterend. Een eye-opener? Absoluut! Luister en neem zijn woorden mee. Ook Los het op borduurt verder op dit thema. Moeiteloos gaat Niels verder over onze 'van hier naar daar, van daar naar hier'-levensstijl. Onze stijl van te weinig slaap, van masterplannen, files en tureluurs draaien op de evenaar. Het is een tekstueel repetitief nummer dat muzikaal wel erg interessant gebracht wordt. Het zou me niet verbazen als Stoomboot met deze herhalingen de sleur in ons leven wil bezingen, het dag na dag herhalen van hetzelfde patroon. Maar dat is mijn eigen mening natuurlijk. Een leuke fluisterstem die doorheen het nummer gelardeerd zit, lijkt ons geweten te willen zijn. Misschien toch goed luisteren wat deze stem ons te vertellen heeft? Die herhaling van de sleur waar ik het net over had, sluit ook aan bij het volgende nummer Rotonde. We leven in 'het circus van de eeuw', een wereld in beweging, een wereld die steeds vooruit gaat. En wij? Wij moeten mee.... Opnieuw die fluisterstem, trouwens, en opnieuw raad ik aan om toch eens goed te luisteren!
Met Een fanaticus genees je niet deint Stoomboot verder doorheen de stroom van de tijd en het leven, hij waarschuwt er voor het gevaar van altijd je gelijk te willen halen. Op een dag houd je dit niet meer vol, of (zoals hij het zelf zo mooi verwoordt) breek je om niet te moeten buigen. Wat een woordengoochelaar is hij toch! In het volgende nummer komt Niels 'uit zijn kot'. In We houden dromen liever klein bezingt hij de generatie die nergens meer thuis kan komen, de generatie die niet meer mag (of kan) dromen, die klein moet blijven en braaf in de rij moet staan. Het nummer zwelt aan tot een climax waarin hij de winst als motivator klein tracht te krijgen. Zijn we werkelijk slaaf van onze drang naar meer? Als dat echt zo is, dan kan God enkel triest zijn over wat we met de wereld doen.... Als God bestaat is dan ook een intens nummer over alles wat fout gaat in onze maatschappij. Stoomboot vreest dat God enkel nog naar beneden kan staren en zien hoe we helemaal verkeerd bezig zijn.... En hoe Niels God ziet? Daarvoor moet je absoluut het nummer beluisteren! Ook muzikaal is het nummer sowieso de moeite waard, de contrasten die het nummer ons biedt, symboliseren misschien ook het contrast tussen de wereld 'daarboven' en de wereld 'hierbeneden'.
Tot slot vat Niels alles samen in het wondermooie Iedereen weet eigenlijk van niks. Ga maar verder met je leven, laat je niet vangen, ga gezellig door!
Oh en als je dan toch doorgaat, neem dan de wijze woorden van Stoomboot mee, dein mee op de golven in het kielzog van 'De Boot'. Dit conceptalbum ontspant, intrigeert, zet aan tot denken....
Wederom een wondermooie plaat!
De plaat krijgt trouwens een vervolg als theatertour, waarbij Stoomboot gezelschap krijgt van Wide Vercnocke, die hem op het podium ondersteunt met zijn prachtige werk.
Zie https://www.stoomboot.be/ voor meer info!
