Midge Ure – Fragile (Hypertension Music / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    24 september 2020

“Fragile” is een hoogtepunt van invloeden uit een leven in de muziekbusiness en toont elementen van Ure's muzikale reis door zijn talentvolle gitaarwerk bij Rich Kids en Thin Lizzy en de elektronica en technologie die hij sinds de late jaren '70 heeft gebruikt bij Visage en Ultravox. Dit album werd oorspronkelijk in 2014 gereleased en kent nu een heruitgave.


De symfonische popsong I Survived mag het album op een dromerige wijze op gang trekken. Indierock song Are We Connected heeft wat meer schwung, maar kan me toch niet helemaal overtuigen. "Het draait allemaal om liedjes met melodie en sfeer", beweert Ure en dat komt duidelijk tot uiting in Let It Rise. Become bevat een dikke knipoog naar de jaren 80 synthpopsound van Ultravox en Visage. Star Crossed zorgt dan weer voor filmische sfeerschepping. Midge Ure brengt mooie muziekjes met een nog mooiere stem. Maar he tis mij tot nu toe allemaal wat te braaf. Het instrumentale stuk Wire And Wood kunnen we zelfs als pure new age bestempelen. En daar zit ik echt niet op te wachten.

 

 

Op Dark, Dark Night krijgt Ure versterking van Moby. Het resultaat is weeral een mooie atmosferische song. Maar een dergelijke samenwerking had toch meer kunnen opleveren. For All You Know blinkt uit in schoonheid, maar ik mis intense emoties en ruw randjes. Bridges is een trage droevige instrumental . Fragile tenslotte klinkt net als de rest van het album breekbaar, mooi en droevig. Iemands zou Midge Ure toch moeten zeggen dat het ook Ok is om boos, verontwaardigd of net heel opgewonden te klinken.

Conclusie:
Midge Ure is een getalenteerde muzikant, en een fantastische zanger die me al veel muzikaal luister- en dansplezier bezorgd heeft. Dit solo-album draait vooral om dromerige sfeerschepping met mooie muziek, hemelse stem en sterke teksten. Maar ik heb het gevoel dat Ure het allemaal te schoon wil laten klinken. Ruwe randjes en intense soms tegenstrijdige emoties maken muziek interessanter maar lijken op dit album glad gepolijst. Wat overblijft is breekbare tedere droefenis.