HADAL werd eind 2009 opgericht in het naar eigen zeggen zeer triest en depressieve Italiaans stadje Triëste. Het doel was om atmosferische verzen en donkere metalriffs samen te voegen, waardoor een langzame groove met melodieuze maar krachtige gitaren werd gecreëerd.
In het tienjarig bestaan van de band bracht de band twee promo's uit en één full-length ("Painful Shadow" in 2017). "December" is een compendium van de geschiedenis van de band en een terugblik op de eerste tien jaar van bandactiviteit. En hopelijk betekent dit ook de aanloop naar nieuw werk.
HADAL vat het album aan met titeltrack December, dat slepend van wal steekt, maar geleidelijk vlotter begint te lopen. Er is zelfs een passage waar de muzikanten, atypisch voor doom metal, helemaal los gaan. Toch ademt het nummer de naargeestigheid uit van een donkere decemberdag. My River verwijst waarschijnlijk naar de rivier Styx, Het lijkt alsof de band reeds plaatsgenomen heeft in het bootje dat richting Hades vaart, Red Again mogen we gerust onderverdelen bij de doemmetalen traditie van stervende bruiden en verloren paradijzen. De trage zware riffs op Dark Water doet me denken aan Katatonia. Zanger Alberto, die we geenszins mogen verwarren met de zingende kapper uit Samson, levert hier een glansprestatie, waarin hij wisselt tussen grunts en heel cleane zang.
The Obscure I zorgt voor gemengde gevoelens. De trage stukken komen wat zeurderig over, terwijl de snellere stukken precies goed zitten. Hoewel Without a Word niet bepaald snel te noemen is, lijkt dit toch een stuk beter dan vorige song. Nothing Here blijkt nog een weinig opbeurende song, die best geslaagd genoemd mag worden en herinneringen oproept van vroege Paradise Lost, latere Moonspell en Samael. Op Cold Lake nodigt HADAL je My Dying Bridesgewijs uit om in het zwarte water van een koud meer te springen. De band sluit af met het sterke Stormcrow, waarin deze zwarte metalkraaien met hun muziek op rituele wijze een storm oproepen.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
