The Infernal Sea - Negotium Crucis (Apocalyptic Witchcraft / Suburban)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
 Koen Asaert    19 januari 2021

The Infernal Sea, dat is black metal uit de Fenlands van East Anglia, VK. Angstaanjagend en boeiend, losgerukt uit het sombere, vlakke niets dat een groot deel van hun omgeving vormt.


The Infernal Sea werd begin 2010 opgericht en hun stijl is geworteld in het traditionele black metal-geluid. Ze zijn nIet bang om te experimenteren en grenzen op te zoeken. Ze brengen een eclectische mix van invloeden Iin hun sound.Met Britse bravoure injecteren ze hun black 'n' roll-groove in woeste riffage om iets echt duivels te creëren.The Infernal Sea hebben zichzelf bewezen op het live circuit en ondersteunen mensen als Anaal Nathrakh, Gaahls Wyrd, 1349, Vreid, Napalm Death, Akercocke, Rotting Christ en Tsjuder.

 

 

Het nieuwe album 'Negotium Crucis' breit verder op het brutaal middeleeuwse concept dat men kent van 'The Great Mortality' uit 2016.Tekstueel keren ze terug naar de Middeleeuwen om de duistere aard van de Tempeliers en hun heilige kruistochten te verkennen. Het album neemt je mee op een dwingende en vaak pijnlijke reis van verdorvenheid, corruptie, bedrog, genocide en bevestigt opnieuw de sadistische aard van de mensheid.

Destruction of Shum raast als een hogesnelheidstrein door de luidspreker en bevestigt het klassiek black metal gehalte van The Infernal Sea. Befallen Order spoort iets trager en charmeert met onheilig o-hoo-hoo gezang. Het energetische God Wills It heeft al wat meer weg van black 'n' roll; met hier en daar erg atypische black metal gitaarspel. Field of the Burned haalt de mosterd bij de grondleggers van de black metal en biedt erg onderhoudend zwart metaal met, ondanks het rauwe strotgeluid, grotendeels verstaanbare teksten. De razende knuppelpartijen en op hoge toeren draaiende kettingzaaggitaren worden gelukkig afgewisseld met relatief rustigere passages. En net deze laatste geven een extra beangstigend cachet aan dit nummer.

Devoid of Fear rolt en bolt over immense zwarte golven van de helse zee. Titelsong Negotium Crucis haalt uit met harde stoten en hier en daar ontwaar ik zowaar een punky ritme. Unholy Crusade en Rex Mundi zijn beide erg traditionele black metal songs. De band beloofde nog een bonussong Into The Unknown, maar kennelijk is die toch niet op mijn versie van het album terecht gekomen.

    Conclusie:
    “Negotium Crucis” is niet zo experimenteel als de promotekst beweert. De black 'n' roll elementen sluipen eerder subtiel in de songs, die nog altijd een hoog traditioneel black metal hebben. The Infernal Sea levert een zeer degelijk album af, al zullen ze moeite hebben om overeind te blijven in de huidige storm van kwalitatief hoogstaande black metal releases.

     

    Website / Facebook / Bandcamp