Mulay – Antacyte EP (Grönland Records)

Mulay is een producer en artiest die alternatieve R&B maakt. In de razendsnelle wereld probeert Mulay tijdloze muziek te maken, met inspiratie bronnen als FKA Twigs, SZA en Sevdaliza. Soulvolle R&B, Trip-Hop, empathische pop en elektronica worden verweven tot een downtempo sound die Mulay typeert.

“Antracyte” is Mulay's debuut EP en werd in Berlijn opgenomen met producer Rick Vincent Will en in Engeland gemasterd door Matt Colton (Muse, Coldplay, James Blake, Hot Chip).

“Antracyte” blijkt een concept EP die gaat over een intense breakup die gevolgd werd door een tijd van zelfreflectie. Het start bij de onschuldige dood, het verlies van loyaliteit wat wordt gevolgd door het verlies van geborgenheid en identiteit en uiteindelijk resulteert in een nieuwe versie van zichzelf. Met thema’s als verraad, schuld, moraal, vooroordelen en tot slot de acceptatie van ieders menselijkheid verwerkt Mulay het eindigen van die relatie in teksten die gaan over tegenstrijdige emoties op een rauwe en eerlijke manier. De nummers Antracyte en Medusa werden ook tijdens haar tijd in Arnhem, waar ze jazz en pop aan ArtEZ University of the Arts studeerde, geschreven. “Antracyte” is een zwanenzang voor haar oude leven, en een viering van haar persoonlijke en creatieve wedergeboorte.

Vergelijkingen als FKA Twigs, SZA en Sevdaliza gaan aan mij voorbij aangezien ik als een kind van de jaren 80 met een meer alternatieve smaak totaal onbekend ben met deze artiesten. In mijn uitgebreide muziekcollectie is er wel plaats voor wat ik originele kwaliteitspop noem zoals Michael Jackson, Madonna, Prince, The Police en meer recenter Adèle, Stromae, Lady Gaga en Yael Naim, Het is dus niet enkel metal, gothic en aanverwanten waar ik naar luister. Een hele uitleg om naar het punt toe te komen, waarom ik überhaupt een recensie schrijf over een ep'tje van een onbekend aankomend popsterretje, De reden is “Shame” de eerste single van Mulay waarin ik onmiddellijk de 'originele kwaliteitspop' waarvan reeds eerder sprake, herkende.

Titelnummer en opener Antracyte is jazzy pop in de goede zin van het woord met de prachtig, de o van overdonderend en de p van pakkend. Als Mulay nog meer nummers van die kwaliteit aflevert zal men met enig geluk niet over het zoveelste mooigebekt zangvogeltje van dertien in een dozijn spreken maar over 'de nieuwste popsensatie'. Phoenix heeft een ritme dat erg vertrouwd aanvoelt. Misschien heb ik al eens iets soortgelijks op de radio gehoord. Hoe dan ook wordt het nummer goed gebracht. Hoewel het nummer R&B elementen bevat, komt het gelukkig niet commercieel over. We kunnen gerust spreken over een verzameling catchy oorwormpjes. Medusa biedt langzaam voortkabbelende electropop en doet me denken aan een vrouwelijke versie van Oscar And The Wolf. Als er enige rechtvaardigheid is in de wereld worden we over enkele jaren tot tranen toe bewogen door versies van het emotionele Shame in programma's als The Voice en andere zangtalentjachten. Psychopath zorgt niet enkel voor een mooi en uiterst gevoelig einde, maar zet ook een punt achter een ongezonde relatie.