Morbid Poetry, een naam die bij mij vaag een belletje doet rinkelen, is al sinds 1989 actief in het gothic rock genre, Zelf beschrijven ze hun muziek als groovy gloomy rock.
Op de website lees ik in plaats van de gebruikelijke promopraat, het volgende: “We sluiten onszelf op - op zoek naar beschutting tegen deze pandemische dreiging. Dit is een donkere tijd waarin we leven, waarin we melancholie onze trouwe metgezel maken. Morbid Pöetry - we hebben onze naam bewust gekozen, aangezien melancholie altijd het rijk van onze muziek is geweest.” Dit klinkt allemaal ver van vrolijk, Als boodschap vermelden ze ook nog dat ze sommige liedjes van deze EP lang in winterslaap hebben gehouden en ze nu laten terugkeren naar een leven onder ons. Andere liedjes weerspiegelen het verdriet en de duisternis om ons heen. Waarom verbaast me dat niet van een band die zich “Morbid Poetry” noemt.
All beauty ends in winter is een mooie trage hypnotiserende starter. Star To Fall klinkt als old school gothic georiënteerde rock, Het is dan ook een ouder nummer, dat zeker in een liveset thuis hoort. An Oceans Of Tears is dansbaarder, maar de productie had wel wat krachtig mogen zijn, Het is hoe dan ook een sterk nummer en ik denk dat het live zeer goed zal klinken. The Line schetst een gelijkaardige atmosfeer als op de openingstrack.en doet denken aan het langzame werk van groepen als Garden Of Delight of Your Life On Hold. Bovendien ben ik positief verrast door de vrouwelijke backing vocals, die best wat meer aan bod mochten komen. Subzero is nog een mooi melancholisch winternummer, waarbij niet de vriestemperaturen maar de muziek je kippenvel bezorgt. The Coming (Original version) is het tweede oudje op deze EP en biedt degelijke stevige gothic rock. De release eindigt met een magistrale extended versie van Subzero.
Deze “Resurrection” EP is net als andere releases van Morbid Poetry gratis te downloaden via de website van de band. Maar men vraagt wel een bijdrage te leveren aan het goede doel.
