Splendidula – Somnus (Argonauta Records)

Review:CD-reviews uit BeNeLux
 Koen Asaert    6 februari 2021

Grootse riffs ontmoeten beukende beats met atmosferische passages die je naar een wild, zwaar en psychedelisch wonderland leiden, terwijl de betoverde gezangen van zangeres Kristien en het harde geschreeuw van gitarist Pieter een uniek vocaal contrast creëren.


Dit is althans te lezen op de bandcamppagina van Splendidula, een band die zich kortweg omschrijft als een “Post / Sludge / Doom metalband uit België; Dat is een omschrijving waar je natuurlijk vele kanten mee uit kan. In mijn recensie van hun “Post Mortem” album schreef ik zelfs dat Splendidula zichzelf te kort doet door haar muziek te vermarkten als post/ sludge/ doom , Splendidula laat zich moeilijk in één hokje duwen, En ook al werd de band reeds vergeleken met Mastodon, Black Sabbath, The Gathering en Tool, feit is toch dat de band wel invloeden van voornoemde bands telt, maar toch vooral zijn eigen redelijk unieke ding doet.

Het eerste wat opvalt aan “Somnus”is de geweldig sterke artwork, die overigens van de hand van de band zelf is. Als je de LP-versie aangeschaft hebt zul je vervolgens erg onder de indruk zijn van het witte vinyl met zwarte splattermotief. Wat betreft de muziek verwacht ik dat Splendidula  de 'splenid' in zijn naam waar maakt en een uitstekend album aflevert.

 

 

Somnia is alleszins een sterke opener die post-metal kruist met psychedelische stoner. Door het relatief trage tempo en de manier van zingen van Kristien Cools doet dit inderdaad nogal denken aanThe Gathering, wat overigens een uitstekende band is. Void begint met de stevige grunts van gitarist Pieter, waardoor de song een death doom karakter krijgt, Wanneer Kristien invalt verglijdt het eerder naar eenDool nummer. De track sluit verrassend genoeg af met een moderne metalpassage. Incubusis nog een grotere verrassing door het gebruik van Nederlandstalige proza. Althans in het eerst deel, want in het tweede deel kiest men voor het Engels, De muziek is zowel groovend, rollend als zweverig en gaat haast naadloos over in het volgende nummer: Oculus. Loodzware slepende massieve doom zorgt voor headbangen in slow motion. Met Drocht bewijst Splendidula dat er nog toekomst is voor harde Nederlandstalige rock, want het zijn vooral de Nederlandstalige strofen die me charmeren. Het is misschien geen slecht idee om deze song volledig in het Nederlands te zingen. Met When God Comes Down drink ik de beloofde cocktail van traditionele doom en zinderende sludge, post-metal grooves en psychedelia-drones volledig leeg. Het heeft gesmaakt, Ik voel me al in hogere sferen en heb zin in meer.

Conclusie:
Splendidula levert met “Somnus” zoals verwacht een uitstekend album af. Net als op het vorige album speelt de Belgische band hun eigen kenmerkende stijl van doom met post-metal, sludge en zelfs wat stoner elementen. “Somnus” is allermist slaapverwekkend, maar kan wel met hun donkere, zware en tegelijkertijd erg melodieuze muziek droom- en fantasiebeelden creëren. Met deze schijf verdienden ze een promotie naar de eerste Benelux-klasse van metal en aanverwanten.
 

Facebook /  Bandcamp

 


Of Mice & Men

Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015