Hogstul – Ominous Fragmenta Tuptdalr (Eigen beheer)

Hogstul is een Noorse éénmans orkestrale black metalband diein 2019 opgericht door Kjetil Ytterhus , die reeds zijn strepen verdiende bij obscure bandjes ( Profane Burial , ex- Haimad, Khôra, Omnia Moritur).

De eerste intenties van de band / het project waren om een ​​pure orkestrale reis uit te brengen met materiaal verzameld door de jaren heen. Toen het nummer "A Nightmare at 40 Fathoms" klaar was en het orkest tot in de puntjes werkte, voelde Kjetil dat er iets ontbrak, ook al waren de gewenste gevoelens aanwezig en bereikt. Drums werden geprogrammeerd als een test om te zien of dit een metalproject waardig zou kunnen zijn. Daarna werden ook gitaren en bas geschreven en toegevoegd, De de ultieme uitdaging was echter de zang, of wat daar in het genre moet voor door gaan, Kjetil had nog nooit zang gedaan, maar kocht een microfoon en toen ging hij met veel enthousiasme zijn studio binnen. Hogstul stuurde vervolgens al het materiaal naar Stemcellar studio voor drie mix- en mastering-sessies in de jaren 2019-2020.

Dit is m.a.w. een heel aparte manier van werken, De fundering werd dus gelegd met orkestrale composities die quasi af zijn en daarop werd dan een hele landing gitaren, bas, drums en vocalen gesmeten. Ik ben alleszins benieuwd naar het resultaat.

Het album opent met het liefs 18 minuten durende The Beast. Er zijn heel wat bands, wiens muziek als symfonische black metal omschreven wordt, maar Hogstul brengt het symfonische gehalte tot ongekende hoogten. Black metal is niet voor iedereen weggelegd en deze superorkestrale (post-)black metal zal wellicht nog minder liefhebbers kennen. Maar anderzijds zou het ook wel kunnen dat Hogstul een aantal fans van klassieke muziek tot black metal kan bekeren. Het begin van Tomb doet wat aan Cradle Of Filth denken, maar gaat vervolgens meer de traditionele Noorse zwartmetaal toer op, Al doet het wel vreemd aan om rustig pianospel gecombineerd te horen met blastdrums en kettingzagende gitaren. Intussen zijn we bij de afsluiter A Nightmare at 40 Fathoms beland. Hier en daar wringt het orkestrale met het metal gedeelte, wat echter tot interessante grillige muziek leidt. Vocaal levert Kjetil overigens meer dan degelijk werk. Zijn raspend keelgeluid is nog min of meer verstaanbaar. Wat ik toch altijd een pluspunt in het genre vindt.

Facebook / Bandcamp / Instagram / Soundcloud