Bijna negen jaar na hun eerste samenwerking , waar ze de zomer van 2011 doorbrachten op een zolder in Hammersmith, waar ze “Funny Looking Angels” maakten, hernieuwden de oude vrienden Tom Smith (Editors) en Andy Burrows (Razorlight) met genoegen hun muzikale samenwerking.
Deze keer brachten ze o.a. tijd door in Franklin, Tennessee om samen te werken met Jacquire King (Tom Waits, Kings of Leon, Norah Jones).
“Het was verdomd heet. Als een gek heet. We tokkelden op vintage gitaren, aten ongelooflijke gebakken kip en dronken whisky die we ons niet kunnen veroorloven. Het was geweldig.", aldus Smith.
All The Best Moves klinkt als een feelgood rocksong, maar als je naar de teksten luistert merk je dat die vol staan van sarcasme en cynisme. M.a.w. Een vrolijk klinkende song die helemaal niet vrolijk is en die enkele geniale kortzinnen bevat. De song krijgt van mij ook nog een dikke duim voor de referentie naar Indiana Jones. Buccaneer Rum Jum heeft een sterk Caraïbisch karakter; Het simpele refrein doet me telkens weer inwendig lachen. Spaghetti is een sterke oorworm, waarbij je spontaan gaat meezingen. Het dynamische duo levert een voortreffelijke prestatie op Old TV Shows dat zowel een opgewekte als een droevige indruk achterlaat.
Parliament Hill is een prachtige bitterzoete melancholische song, met herinneringen aan stille vroege ochtenden in Londen. De stad die beide heren achter zich hebben gelaten. Bottle Tops of het verhaal van op elk potje past een bijhorend deksel of zoiets, en de hoop dat iemand je opmerkt zodat je het dekseltje op hun pot bent, de kurk op hun fles, etc. Het is hoe dan ook weer een onderhoudend nummer geworden. Het mooie I Want you Back In My Life – soms valt de top van de fles en vind je ze niet meer terug – gaat om het verlangen om een verloren liefde weer aan te halen, en vooral de wil om te beminnen en bemind te worden. Aimee Move On vangt als afgelikte loungepop, gelukkig blijkt ook dit weer een bitterzoete song met de magie die spontaan, lijkt te ontstaan als je Tom Smith en Andy Burrows samenbrengt. Too Late blijft zelfs na meerdere keren na elkaar afspelen, nog altijd boeiend. Het duo bewaart het beste voor de finale, want Straight Up Like A Mohican is volgens mij een potentiële wereldhit. Het a-capella begin zet je heel even op het verkeerde been. Dat is slechts van heel korte duur, want verder krijg je een gevarieerd topnummer met pop- en rockelementen, dat een ideale inzending zou zijn voor het Eurovisie Songfestival.
