Aanleiding voor dit interview is de nieuwe EP van Karl Hefner & Hugh Lagerfeld, maar gezien ik Günther Haegeman al zo lang ken leek me een terugblik wel eventjes de moeite waard! Ik hoop dat ook de mensen die hem nog niet zo lang kennen er ook iets aan hebben en ja anders kan het je het ook gewoon lezen voor de sappige verhalen!
Günther Haegeman in de vorige eeuw liep ik je voor het eerst tegen het lijf en mocht je ook meteen interviewen (zonder dat ik je muziek echt kende), als voorbereiding van de Goth Rally (ik zat toen in de jury), wat weet je nog van die periode?
Dat weet ik nog héél goed Filip, 1998 was het. Onze eerste show met Obverse Reality. Je nam dat in terview af in Het Syndroom, te Sint-Niklaas. Je droeg een broek met schots ruitmotief!
Je speelde tijdens de Goth Rally in Waregem (in The Steeple: deze zaal bestaat helaas niet meer) met Obverse Reality, maar leek nog wat te twijfelen tussen industrial en electro, terwijl je eigenlijk ook een verleden in de heavy metal wereld had, klinkt als een moderne combinatie die in de maak was (luister maar is naar The Unguided)? Toch liep het anders?
Inderdaad, de liefde voor electro/synthpop en industrial is groot. Ik luister naar héél wat genres. Toen ik 8 jaar was, had ik al een serieuze liefde voor muziek, en op de radio klonken de gekende tunes van Simple Minds, Nacht Und Nebel, … ik luisterde vooral naar pop/wave. En toen ik op mijn twaalfde de heavy metal en hardrock ontdekte was ik daar enorm fan van. Een jaar later was dat al deathmetal/grindcore. Op mijn 17de meer naar electronische muziek overgestapt, en de gothic vond ik enorm verruimend op muziekgebied, al die subgenres. Ik luister naar alles wat ik goed vind, en het zijn veel bands, in verschillende genres. Zelf was ik enorm beïnvloed door Sheep On Drugs, GGFH, … en die invloeden stak ik in Obverse Reality. Ook bands zoals Sonar, Hynoskull, Imminent Starvation, Militia, Delta Files waren sterkte invloeden, dus richtte ik in 1996 ‘Neocortex’ op. Op de Goth rally speelden we 4 Obverse Reality tracks en 2 Neocortex tracks. Toen nog onder één naam ‘Obverse Reality’, later werden dit 2 aparte bands maar Neocortex stopte ik in 1999. Waren in feite maar drie instrumenten: Yamaha RY 10 drumcomputer, een Boss HM-2 pedaal en een sampler. Een paar jaar geleden zei een vriend van mij: ‘ik heb uw neocortex cassette gezien op disccogs, voor €50’. En dat klopte. Nu staat ze aan €25. Dus is een collectorke.
Je trad met Obverse Reality op tijdens vele festivals, het voelde aan als een glorieuze periode?
Dat waren erg leuke tijden. Inderdaad, Eurorock heb ik twee keer gespeeld met grote namen zoals Alphaville, Marc Allmond, Front 242, Gorki, Sheep On Drugs, … Ik amuseerde mij (alsook mijn roadies), en we hadden nu en dan een optreden in die periode. Veel van mijn optredens vonden plaats in Limburg. Groupies waren er ook, maar iets te weinig naar mijn mening.
Ikzelf boekte je nog tijdens een paar lokale optredens en zong zelfs tweemaal mee op het podium tijdens één van je nummers (Punish Me), wat weet je nog daarvan?
Dat weet ik nog héél goed, ik heb er nog foto’s van. Ik dacht dat je me nog boekte in Ganshoren. Punish me, lover stond op een van mijn eerste demo cdr’s.
Als stand-up comedian had je anders ook wel kunnen scoren, want je bindteksten waren anders ook wel niet mis?
Wel ik trad erg veel op met humor. Op den duur waren het stand up comedian shows met af en toe muziek. Ik herinner mij een optreden in Ternat, met de rock bands die er kwamen optreden. Wij moesten als laatste optreden, en brachten natuurlijk onze electro set. Ik deed de zang, Sam speelde gitaar, en Dieter stond achter de onaangesloten synths. We mochten er gratis drinken, maar ze hadden daar ook ‘emmer bier’. Mijn twee compagnions hadden elk zo’n emmer op, met als gevolg dat ik de enige was die nog recht kon staan op het podium. Constant grappen maken, en zelfs het optreden stil leggen omdat iemand belde naar de P.A. man. Ik nam zijn telefeoon en begon door de micro te communiceren met de onbekende voor mij aan de andere kant van de lijn. Soms ging het zo ver dat bijna gans de zaal plat lach met de grappen of toestanden die we op optredens tegen kwamen. Mijn meest memorabele optreden was in Lommel of Mol. Ik moest spelen in een schouwburg, en voor mij trad Belle Perrez op, een vriendelijke dame. Ik kwam op het podium na haar show en begon direct grappen te vertellen, bijna niemand kende Obverse Reality, en ik had meteen de zaal mee. De zaal zat vol met volk van tussen de 11-80 jaar. Ook ben ik al gevraagd om shows te presenteren, en dat liep erg goed.
Een ander hoogtepunt was je optreden in de Magasin 4 in Brussel (nog in de originele locatie) tijdens de allereerste editie van de Fantastic Nights (je speelde ook een nummer samen met Heyaeb), zegt je dat nog iets?
Inderdaad, herriner ik mij ook nog goed. Ik speelde dan de after-show. Mijn optreden duurde te lang en het was een van mijn mindere shows vond ik. Ik heb dan ook nog gedraaid op de after party. Een erg leuke zaal! Als ik mij niet vergis heb ik daar Dream City Film Club nog zien spelen. Maar kan ook op een andere locatie zijn geweest.
Ondertussen zijn ze een 70-tal edities verder, zin om daar nog is een comeback te maken?
Een come back met Obverse Reality zou eventueel kunnen, maar ik concentreer mij nu vooral op Synthetic Dream en Karl Hefner & Hugh Lagerfeld. Na verloop van tijd heb je dan 3000 projecten. Maar dat neemt niet weg dat er ooit nieuwe nummers voor Obverse Reality worden geschreven. Dit project is nooit gestopt. Onze laatste cd werd uitgebracht in eigen beheer in 2012. Dries masterde dat album, en zo zijn we aan Karl Hefner & Hugh Lagerfeld begonnen.
Je maakte ook film muziek onder de noemer: Music For Fetish lovers of ben ik mis?
Fetish Film Music. Dit is een reeks van CDr’s die onder Synthetic Dream zijn uitgebracht. Synthetic Dream startte ik in 1999. Mijn eerste nummers waren Acid/Goa/Techno. Later bracht ik ambient muziek uit puur voor Duitse Fetish films. Ambient met wat trance invloeden soms. Nu is dat nog steeds ambient maar vooral Goa trance. Ik gebruik Goa trance als term, want Psy trance is nog wat anders, enfin, het wordt nu anders geïnterpreteerd. Ik maak moderne Goatrance met techno of breakbeat invloeden, die doen denken aan de jaren 90. Voor mij is dat een héél leuke en interessante tijd voor de trance. Nu klinkt alles zo wat hetzelfde, dat is bij veel genres zo. Bijvoorbeeld deathmetal, ik heb veel platen liggen met de vuile deathmetal sound. Nu klinkt alles te gepolijst. Metal moet ruw zijn. De technieken zijn vooruitstrevend maar soms missen de producers de essentie. Mijn eerste contact met GOA trance was Oga Syndicate, vind ik zo goed! Leerde dat kennen in 1994. Synthetic Dream bestaat al lang, en ben momenteel bezig aan een nieuwe CD (digitaal). Er is een CD uitgebracht in 2016, genaamd ‘Future Machine’ op Berlin Beat Records. Daarna heb ik digitaal nog albums uitgebracht. Ik ben het meest bezig met Synthetic Dream.
Tussendoor dook je ook op als lid van Karl Hefner & Hugh Lagerfeld, hoe is dat ontstaan?
Ik had het al een stuk verklapt in een vorige vraag. Toen ik Dries vroeg om mijn Obverse Reality album te masteren in 2012 besloten we samen muziek te maken. Ik ken Dries al van 1992, we zaten samen in de klas. We gingen naar VISO, een grafische school. We begonnen aan nummers en maakten dat op sneltempo af. De meeste van onze eerste songs zijn gemaakt op 4 uur tijd. Zo hadden we snel een album klaar.
Ook hiermee trad je op en bracht je heel wat EP’s uit. Hoe goed loopt het?
Wel we maakten snel songs en ik nam ook video’s voor de band op. Met onze maskers op, en met een paar vriendinnen die nu de Karl Hefner & Hugh Lagerfeld girls zijn. Ze gaan vaak mee op optredens, en spelen bijna altijd in een clip. Soms vraag ik nog extra mensen ook. We werden al gauw ontdekt in Amerika, een DJ die in New York een radio sshow heeft, draaide onze song. Er kwam interesse uit vele hoeken. Toen iemand die ik goed kende, fan was van wat we deden, hadden we ineens een CD uit op DAFT records. Ons eerste album ‘Synthax Error’ bevat onze eerste songs. Daarna volgde ‘Orion Express’, tweede E.P. op Berlin Beats Records. Daarna een digitale E.P. Logical Records uit Spanje wou ook een digitale release uitbrengen: 2 van onze songs met telkens 2 remixes van andere artiesten. Te vinden op LOGICAL RECORDS. Onze optredens zijn echt de max. We speelden op enkele leuke locaties. Een fantastisch festival in Hasselt, waar we met Carbon Based Lifeforms en nog tal van artiesten optraden. Een festival in Ahlen, op een boerderij in een erg leuke schuur. En er zijn er nog.
Ik besprak zonet je nieuwe EP met hen (enkel covers), vanwaar kwam dat idee?
Ik wou al erg lang ‘Bad Taste’ coveren met Obverse Reality. Ik stelde het voor en Dries zag het meteen zitten om dat te doen. Origineel idee was om een volledig album te doen met 8 covers. Toch besloten we om er een E.P. van te maken. Het zijn niet voor de hand liggende covers (op The KLF na). Zeker de cover van Vantage Point niet. Ik zag de film ‘Slaughterhouse’ en hoorde dit lied er in. Heb het dan ook gecoverd. The Masque is een lied die ik graag hoor, en een cover zag ik zeker zitten. What time is love? Wel, de originele versie uit ’88 vind ik zo goed. Repetitief, traag en wou dit ook zeker coveren.
Als ik niet mis ben geef je ook nog les? Weten je leerlingen af van je muzikale uitstapjes?
Jawel, ik geef enorm graag les. Ik vertel ook bij de introductie, het voorstellen van elkaar, wat ik zoal doe. De meesten vinden het de max.
Met de nieuwe lockdown heb je nu allicht ook wat meer tijd voor muziek of ga je eerder wat meer de focus leggen op de fotografie (dat is ook 1 van je passies)?
Wel, in de eerste lockdown, gaf ik geregeld live uitzendingen. Techno sets & Goa sets onder mijn DJ naam Arylia. Ik gaf ook live optredens met Synthetic Dream. Bedoeling is dat ik nu wel de focus leg op het nieuwe Synthetic Dream album. Fotografie doe ik nog wel maar serieus wat minder als vroeger.
Wat zijn je andere plannen?
Zo weinig mogelijk mensen te zien. Een boek schrijven.
Wil je nog iets kwijt om dit interview af te sluiten?
Wel ja in feite! Bedankt Filip om mij al die jaren te steunen, ik ken je sedert 1998. Altijd goed geweest. Fijn u te horen makker!
Vele groeten!!!!
Engelstalige review van de EP: klik hier
