“At Night We Prey” markeert de wederopstanding van Nightfall. De band lijkt met haar vernieuwde line-up sterker dan ooit tevoren en veroverde een plaatsje op het rooster van Season Of Mist, een label met een fijne neus voor goede metalmuziek.
SheLoved the Twilight is een sfeer scheppende intro en een prachtige maar veel te korte prelude voor Killing Moon. Het nummer over de dodende maan blijkt een stevige brok bombastische zwartgeblakerde doodsmetaal. De brulboei van dienst, EfthimisKaradimas beschikt over een erg krachtig strotgeluid. De sound in het algemeen, met o.a. de dubbele gitaarpartijen klinkt overigens machtig en vet. Darkness Forever is erg thrashy maar toch nog altijd ‘blackened’ death metal. Witches charmeert dan weer met een mix van ouderwetse horrormetal en Mediterraan zwartmetaal. Een zalige track.
Giants of Anger is een al even indrukwekkende track in het straatje van hun Griekse landgenoten SepticFlesh. Temenos biedt hoogstaande occulte metal en doet zelfs wat aan Moonspell denken. Meteor Gods begint sprookjesachtig met mooie vrouwenstemmen, maar weldra kondigen de drums een hels onweer aan en krijgen we een stormachtig maar ook kwalitatief erg hoogstaand nummer.
Martyrs of the Cult of the Dead (Agita) is een monumentale meezinger, die het live zeer goed zal doen. Titeltrack At Night We Prey blijkt nog zo’n sterkhouder. Het album eindigt met Wolves in Thy Head, waarop Karadimas zijn innerlijke demonen te lijf gaat. Dit is het meest persoonlijke nummer op het album en verwijst het duidelijkst naar Karadimas’ gevecht tegen depressie, wat overigens een belangrijke reden is, dat we 7 jaar moesten wachten op een nieuwe release.
