Het album opent met het vurige, energetische Metal ¡Enajenación!. De brutale en vaak heel snelle black metal van dit Spaanse duo zorgt alleszins voor zenuwachtige nekgymnastiek. Zanger/gitarist Ebola schreeuwt zodanig de longen uit zijn lijf, dat ik me afvraag of deze kerel dit wel het ganse album kan volhouden. Het is alleszins een hele prestatie om een dergelijk beestachtig geluid te produceren. Axantemir zou de naam van een nieuw geneesmiddel kunnen zijn. Het blijkt evenwel een drug met een omgekeerde werking. Dit is allerminst pijnstillend of slaapopwekkend, maar brengt je in een verslavende toestand van pijnlijke rusteloosheid.

Dámaso, El Brujo werkt zowel kwellend als hypnotiserend, als betrof het een nachtmerrie waarvan je niet zonder kan. Normaal versta ik wel een woordje Spaans. Maar door de gebrekkige articulatie van brulboei Ebola heb ik het raden naar waar bijvoorbeeld La Maldición de Laurinaga over gaat. Jammer, dat ik de teksten niet heb. Muert brengt gelukkig genoeg afwisseling in de muziek, zodat het beluisteren boeiend blijft. ¡La Niña de las Peras! mengt black metal met thrash en uiterst primitieve punk. Het resultaat vind ik iets minder sterk dan de vorige tracks. Toch is het zeker geen slecht nummer.

Las Brujas del Bailadero de Anaga schuift op richting death metal. Toch is dit zeker geen standaard death metal song. Voor de black metal liefhebbers blijft ook dit nog interessant. Met het volgende nummer El 4° Jinete Sobre la Adelantadía hebben ze misschien wel meer problemen. Het nummer bevat duidelijke death, thrash en noise elementen, waardoor het mysterieuze en donkere van black metal naar de achtergrond wordt verdreven. Ook bij Majanos de Chacona wint brutaliteit het van pikzwarte duistere tonen. Het blijft een goed nummer, zeker voor wie van hard en brutaal houdt.