Bij opener en titelsong Let Us Die, vraag ik me af of Depeche Mode een nieuwe zanger heeft. We krijgen hier wel een heel andere kant te horen van Sanz dan bij de deathcore/dark metal band Groovenom. Het blijkt ook dat de man een zeer mooie ‘normale’ zangstem heeft. Al kan hij het niet laten om nu en dan toch eens zacht te schreeuwen. Suck Your Love, biedt darkpop van een zeer hoog niveau. Follow Me zou een ingetogen nummer kunnen zijn van The National, Arcade Fire of The Weeknd. Deze song verdient gewoon een plaats in de playlist van menig radiostation. Break MeDown is een zeer mooie, emotionele en melancholische electropopsong. Close doet wat denken aan Tears For Fears en Hurts.

My Heart Is In Your Hands combineert synthpop met een modern rockgeluid. Zo zou Oscar And The Wolf kunnen klinken met een minder dromerige zanger. Fall Again brengt een mooie synthese van synthpop, rock en electrowave à la Solar Fake. Bij We Are Lost bekruipt me weer het gevoel naar Depeche Mode met een nieuwe zanger te luisteren. Fail zet de Depeche Mode-trip verder. En daarmee bedoel ik niet dat dit een flauwe kopie van Depeche Mode is, maar wel dat dit kan wedijveren met de synthpopgrootmeesters. Het album eindigt toepasselijk met The End, waarin Sanz wederom zijn diepst emoties bloot geeft.