Toen Gorath twee jaar geleden hun album Apokalypsis uitbrachten werd het al snel duidelijk dat deze Belgen het genre black metal niet al te serieus namen. Een eigen kijk hadden ze alvast meegekregen van kleinsaf aan. Vandaar dat het genre zeker betwist mag worden. De groep haalt sterk uit met progressieve onderdelen en de meesleurende ‘dark/duistere’ muzikale noten zijn één van de belangrijkste peilers voor deze mannen. Nu, album 6, album The Chronicles Of Khiliasmos moet nog maar eens aantonen dat ze zich verder blijven verdiepen in hun ideeën. Het album bestaat uit slechts 3 nummers: Khiliasmos I, Khiliasmos II, Khiliasmos III en alles aan elkaar gesleuteld zal dit album zo’n slordige 40 minuten van uw leven inpakken. Misschien wel meer als je er fan van wordt.
Khiliasmos I start heel sereen en neemt geweldig goed zijn tijd om een hoogtepunt te bereiken. Net zoals bij een vrouw die het voorspel nodig heeft. Onze verwachtingen kunnen nog even worden uitgesteld maar toch niet te lang meer. Langzamerhand voegt de groep er steeds meer en meer impulsen in en brengt dit lied meer en meer naar voren. De doom elementen spelen doorheen de boxen en ik kan mijn verbeelding zijn gang laten gaan...
Khiliasmos II opent dan weer heel wat aggresiever. Zowel vocaal als muzikaal kun je deze track zeker en vast niet met voorgaande gaan vergelijking. De gitaren laten mij even terugdenken aan 1944 toen het Duitse leger aardse bodem betrok. Algauw komt het vocale gedeelte ook op gaan en merken we de duisterheid heersen over het lied. Sterker, beter en vooral : POWER!
Khiliasmos III is de laatste op de lijst. Zo’n twintig minuten durende sound probeert mijn voeten opnieuw van de vloer te tillen. Het meesleep gehalte zit hier weer hoog en duwt me naar mijn limieten. Gestoord! Enkele melodieuze elementen heb ik weten te bespeuren en het black metal hart van de band kwam hier op een gegeven ook even naar boven. Emotie en respect-loos op topniveau!
Conclusie: nu denk je waarschijnlijk, waar heeft die reviewer zijn inspiratie vandaan gehaald. Ik heb mij proberen in te leven in het geheel en op die manier mijn ervaring van het album vertelt. Zoals je merkt ben ik door verschillende passages geweest en mezelf steeds weten in te leven. Het album is meeslepend maar uitermate goed in elkaar geflanst. Bij track 3 is het emotie/respectloos zinnetje positief bedoelt. Voor mij was dit een topper! Vocaal, muzikaal, de productie, het ontwerp van de albumhoes, ... alles zit gewoon goed.
