15u30, de klok slaat half vier en wij staan paraat voor een dag FI:HP of languit Feest in het Park op deze toch wel met regen overgoten dag. Met enkele plensbuien onderweg en een droge start leek het de zon van gisteren wel heftig te hebben weggespoeld. De eerste weerberichten deden ons nochtans vermoeden dat we dit jaar een zeldzame droge FI:HP zouden krijgen maar helaas. Het festival is goed op weg om in de categorie van natste festivals terecht te komen. Dat is daarom niet minder plezant natuurlijk want wie wil er na een hete festivalperiode eens niet modderbaden op een festival? Gratis dan nog wel, éénmaal je voorbije de ticketcontrole bent. Met een affiche waarop Buraka Som Sistema, Tricky, Absynthe Minded, Raveyards en Flogging Molly floreert is het ook niet moeilijk dat de organisatie met trots het bordje ‘uitverkocht’ aan de ingang mocht hangen naar de avond toe.
We starten vandaag met Steak Number Eight. Op Pukkelpop speelden ze de Wablieftent al plat en dat deden ze hier niet anders. Deze West-Vlamingen presenteren ons een mix van sludgecore en metal waarbij zanger Brent het onderste uit de kan/keel haalt. De Red Bull Electropedia (stage) mocht even zijn faam wegbergen want deze heren brachten ons het ultieme sludgecore feestje waar we op gehoopt hadden.
Raveyards volgt. Deze band past waarschijnlijk beter thuis op de Electropedia. Het optreden startte heel duister en ingetogen. Een dame gehuld in zwarte klederdracht en een zanger met 2 micro’s doen al het vreemdste vermoeden. Breng daarbij een lichtspektakel en de band is vertrokken voor hun volledige set. Het publiek luistert mee, geniet mee en laat zich op bepaalde momenten naar hogere sferen brengen. Geen WAW optreden voor ons maar het is een mooie opener.
Tijd om de Grandmix een bezoek te brengen. Absynthe Minded trad aan en wij hoopten dat we opnieuw wat power konden waarnemen want langzamerhand hebben we het gevoel dat deze groep vervalt in oude rituelen en gewoontes. Compleet verrast waren we, hoewel we het wel hadden gedacht, toen de band de eerste noten begon te spelen en we een re-born band zagen. Het rock ’n roll gehalte was HIGH en het publiek deed mee. Wat moet een groep nog meer hebben om midden de late namiddag een setje te spelen op een regenachtige dag? Wij waren aangenaam verast en na een gesprek met omstanders waren ook zij tevreden van het concert dat ze zagen.
Het is nu ongeveer 19u30 en de magen moeten gespijsd worden. Het festival voorzag extra eetstanden waardoor festivalgangers gevarieerder konden eten. Wij zagen, wij keurden goed en wij aten goed. Goede set-up en aan een zeer acceptabele prijs. Breng dit alles in combinatie met een frisse pint en dit festival kan al helemaal niet meer stuk.
Met een zak friet in de hand naar Compact Disk Dummies gaan kijken op de Red Bull Electropedia. Het gevoel hebben dat de vakantie nog maar moet beginnen was groot ook al komt 1 september er voor velen weer aan. De band die naar verluidt snoeiharde gitaarmuziek brengt kon ons hart niet sneller doen slaan, ze moesten het dan ook doen met een halfvolle tent om hun hits en nieuwe songs naar een hoger niveau te tillen. De groep had echter het geluk aan hun kant toen na een song of 4 de regen werd ingelast en de tent in een mum van tijd bonkte van het volk. Wij zagen een bewegend publiek vooraan, een kijkend publiek in het midden en aan de rand gevuld met mensen die schutting zochten voor de regen maar liever ergens anders gingen staan. Het is natuurlijk onze mening maar volgens ons werden ze vroeger te vaak gedraaid op de radio.
Tijd voor Tricky in de Grandmix. Wij hadden er nog nooit van gehoord maar hij bleek een grote naam te zijn. Shame on us! De opener begon speciaal. Gehuld met een ‘joint’? in zijn hand en de rug naar het publiek leek de man net zijn zoveelste lijntje te hebben binnengetrokken. Het eerste nummer lang kon het publiek en de fotografen dan ook genieten van zijn rug, zijn zwarte haren en zijn omringend orkest. Jammer maar niet getreurd want daaropvolgend nam Tricky ons mee in een versie van Black Steel (Public Enemy) die ergens wel juist leek te klinken maar langs de andere kant dan ook weer o zo fout.
Wij zagen vooral een gedrogeerde Tricky die er alles aan deed om het publiek op zijn stok te krijgen en het lukte hem ook. We moeten het toegeven. Hoe verder het optreden vorderde, hoe meer plezier wij en omstanders ermee kregen. Was het nu om de muziek of om zijn performance te doen, dat laten we tussenwegen maar één ding willen we algemeen meegeven aan deze band … Je zat heus niet in Brussel! Dus Tricky, haal Thaws van de drugs en je kunt er weer voor gaan. Sorry voor dit harde verdict.
Flogging Molly. Le moment suprème waar iedereen op had gewacht. We konden ze enkele jaren geleden al eens aanhoren op Rock Zottegem en dat bleek een meer dan gewaardeerde band te zijn bij jong en oud. Vandaag zagen we alleen jong. De pubergeneratie kwam opgedreven en de tent stond dan ook in een mum van tijd bomvol. Al vanaf de eerste noot was het raak voor deze Ierse muziekgroep. Hits als Drunken Lullabies, Whistles The Wind, Revolution, passeerden moeiteloos de revue. Wij menen te weten dat Flogging Molly al meer van België heeft gezien dan België van Flogging Molly. Een uitmuntende show waar niets op aan te merken valt maar we misten wat licht/rook effecten. Al kwamen ze uitermate goed tot hun recht! Wij kijken al uit naar jullie volgende optreden.
Conclusie: FI:HP heeft op deze zaterdag het grote publiek moeiteloos naar zijn hand weten te zetten. Enkele artiesten voldeden echter niet aan onze verwachtingen maar we meenden te mogen opmerken dat het publiek daar helemaal geen moeite mee had. Een succesvolle tweede dag en een dikke pluim voor de vlekkeloze organisatie. See you next year!
