Nu vond ik Warbringer wel een charmant gezelschap. Hun eerste War Without End liet een gedreven bende jonge snaken horen die zich nog duidelijk door de oude gloriën lieten leiden . Op opvolger Waking Into Nightmares liet de band al progressie horen en te streven naar een volwassen plaat. Met deze Worlds torn asunder zit de band nu aan hun derde album en opnieuw toont de band dat ze gegroeid zijn. Alle stukken smelten vloeiend ineen en men toont dat men niet enkel het beukwerk aankan, maar met veel tempovariaties en enkele indrukwekkende solo’s (vooral op Echoesfrom the void hoor je daar een indrukwekkend exemplaar de revue passeren) laten ze de kwaliteit van Worlds Torn Asunder horen.
Niet enkel de solo’s zijn om handen en vingers van af te likken. Carlos Cruz laat zien dat hij een octopus is eenmaal hij op de drumkrik gaat zitten en John Kevill, die met zijn raspende stem wel wat wegheeft van Mille Petroza van Kreator brult de hele schijf met veel passie aan elkaar en laat lyrisch niet enkel maar eentonige proza uit zijn pen vloeien, maar zorgt voor variatie op dit vlak. De gitaartandem Laux/carrol zorgt niet alleen voor de solo’s maar ook de riffs, die ze in overvloed gebruiken zijn catchy en doen refereren aan Exodus. En nu voel ik me schuldig omdat ik de bassist, Andy Laux geen pluim in zijn kont steek, maar als de man mee kan met drummonster Cruz moet hij al van goede afkomst zijn.
Warbringer creëert met dit album thrash metal die eigentijds klinkt dankzij de goede songwriting en de moderne productie, wat hen niet langer tot enkel voer voor de nostalgische thrash metalfan maakt. Echte podiumbeesten als het zijn zullen de jongens in december de oversteek maken naar ons continent. Op dit moment zijn er in België nog geen datums bekend gemaakt maar we kunnen je wel al meegeven dat dit in het kielzog van Arch Enemy zal gebeuren. Al klinkt het in de bio dat de jongens zich in de nabije toekomst wel eens willen wagen aan een headlinetour. Met zo’n plaat mag dat wel!