Wolvserpent - Perigaea Antahkarana

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Kim Andriessen    12 november 2013

Elke kunstvorm kent haar stroming waarbij het geduld van de doelgroep op de proef wordt gesteld. De ondoorgrondelijkheid van de abstract expressionistische schilderijen van bijvoorbeeld Robert Motherwell doorgronden? Ga er maar aan staan! Niemand zal het u kwalijk nemen wanneer in een vroeg stadium de witte vlag wordt gehesen. In de muziekwereld vraagt het drone-genre vaak het uiterste van het geduld. Een plaat van Sunn O))), Nadja of Earth regelmatig luisteren, is alleen voor de diehards weggelegd. Deze gevestigde namen uit de eredivisie van het genre krijgen gezelschap van een nieuwe speler. De naam van de band: Wolvserpent.


Wolvserpent komt uit de staat Idaho. De tweekoppige band bestaat uit Brittany McConnell (drum en viool) en Blake Green (gitaar en vocalen). Na de release van een EP in 2010 is Perigaea Antahkarana het debuutalbum van het duo. Met deze weinig toegankelijke titel is de toon meteen gezet. Nu moet de eerste luchtige drone-plaat nog worden gemaakt, maar Perigaea Antahkarana is wel zware kost van de buitencategorie. De luisteraar die het geduld kan opbrengen om de bijna anderhalf uur durende bezinning te ondergaan, ervaart een trip die met hetzelfde gemak depressief als hypnotiserend mooi genoemd kan worden.

We bevinden ons te midden van natuur, wanneer Perigaea Antahkarana start. Threshold Gateway is een prelude van enkele minuten met tjilpende vogels, knetterend haardvuur en een dreigende synthesizermelodie. Na deze inleiding wordt het vuurtje in Within the Light of Fire flink opgestookt. Al snel blijkt dat de natuur van Perigaea Antahkarana een desperaat landschap is. Het is met dit album net als met het schilderwerk van Robert Motherwell. Of de zwartgalligheid roept pure afschuw op, of men put oerkracht uit het duistere en trieste.

Perigaea Antahkarana voert voor beide standpunten argumenten aan. Enerzijds verstaan de leden van Wolvserpent hun ambacht. Het album is bijzonder gearrangeerd, door de vele vioolsolo's kent het een klassieke invalshoek. De vocalen, voornamelijk lage brulpartijen, worden subtiel gecamoufleerd en treden niet te prominent op de voorgrond, waardoor het geheel in een screamo-zee zou verdrinken.

Aan de andere kant is Perigaea Antahkarana een album dat alleen de luisteraar met de bijzonder lange adem zal aanspreken. 85 minuten van zulke zware kost is lang. Het is een inktzwarte plaat die je bij tijd en wijlen laat afvragen of het allemaal niet een beetje te veel doorslaat in doom. Voor de echte liefhebbers hiervan ligt er echter een bijzondere luisterervaring in het verschiet. Wolvserpent zijn meesters in hun vak en met recht gepromoveerd naar de eredivisie van de drone.

 

Tracklist:
1. Threshold Gateway
2. Within the Light of Fire
3. In Mirrors of Water
4. A Breath in the Shade of Time
5. Concealed Among the Roots and Soil