Naast de grunge golf was er in de jaren negentig ook een sterke stroming van bands uit het Britpop genre. Groepen als Pulp, Blur, Oasis of The Stone Roses boekten grote successen, het was een tijdperk waarin ook Suede zalen liet vol lopen en albums verkocht aan de lopende band. Met platen als Suede (1993), Dog Man Star (1994) en Coming Up (1996) werden Britpop klassiekers geschreven. Na vele strubbelingen binnen de band besloten ze er in 2003 volledig mee op te houden. In 2009 kwamen echter de eerste geruchten van een mogelijke reunion van Suede. Ze speelden in 2010 een show voor het Teenage Cancer Trust zeggende t's a one-off gig. Echter was de respons zo groot, dat ze besloten er een vervolg aan te breien. Dit resulteert nu in een nieuw album Bloodsports. De verwachtingen waren heel hoog gespannen, en wij legden het album ook stevig onder de loep.
Een eerste indruk is vaak belangrijk, maar niet bij deze plaat. Bij een eerste luisterbeurt lijken we niet echt volledig overtuigd. Echter is Bloodsports een zware bevalling geworden volgens Brett Anderson. Nu, dat blijkt ook zo te zijn. Maar we kunnen de fans gerust stellen, Suede kan het nog steeds. Het niveau van die gouden beginperiode lijken ze niet meer te halen, maar songs als Hit Me , Snowblind en Sabotage geven je toch die rillingen die je ook voelde in de prille dagen van de band. Het belangrijkste is echter dat je terug een solide band hoort die spelplezier uitstralen. Anderson is nog steeds opvallend goed bij stem, en raakt je diep in het hart. De muzikale omlijsting geeft je, net zoals toen, dat warm gevoel vanbinnen. Trouwens zitten er genoeg afwisselingen tussen ballades en meer uptempo songs als het ware.
Hoewel de hoogdagen van de Britpop alweer vijftien jaar achter ons liggen, we denken niet dat de impact van Bloodsports nog even groot zal zijn als die eerste platen, levert Suede een sterke comebackplaat af. In de tijdsgeest van nu vrezen we dat het geen klassieker zal worden, maar in menig eindejaarslijstje zal het album zeker verschijnen. Alleen al omdat ze, zoals we aangaven, met deze plaat laten aanvoelen er nog steeds te staan. Geen experimentele uitstappen of andere wegen inslaan, maar gewoon verder doen alsof ze nooit zijn weg geweest. Daar gaat het om bij Bloodsports.
Conclusie :Suede brengen een solide album uit waarmee ze bewijzen dat reunion platen niet per se moeten betekenen dat er flauwe afkooksels worden afgeleverd van wat ooit is geweest. Integendeel, moest Bloodsports zijn uitgekomen vlak na Coming Up had het zijn uitgeroepen tot ''plaat van het jaar'' in verschillende media. Schitterende come back plaat!
Tracklist :
01. Barriers
02. Snowblind
03. It Starts And Ends With You
04. Sabotage
05. For The Strangers
06. Hit Me
07. Sometimes I Feel I'll Float Away
08. What Are You Not Telling me?
09. Always
10. Faultlines
