Multi-instrumentalist Ben Maurene Caplan is vooral gekend in zijn contreien maar minder hier in ons Belgenland dus wordt het tijd om deze even aan jullie voor te stellen. Ben Caplan is 26 zomers oud maar als je hem op een podium ziet staan zou je hem vergelijken me een 70-jarige oude rots. Zijn charisma en uiterlijk zorgen ervoor dat Caplan niet alleen meer aanzien krijgt maar het brengt zijn shows ook veel meer kracht bij. Voeg daarbij nog een potje melodramische lyrics en we zijn vertrokken voor een album vol energie en drama.
Het album dateert echter al uit 2011 maar is daarom niet minder stijlvol, niet minder actief of hedendaags want zoals we allen weten vergaat goede muziek niet. Wij klasseren het genre alvast niet onder blues, rock, jazz of wat dan ook want dit is helemaal niet mogelijk. Ben Caplan brengt doorheen het album zodanig veel genres naar boven β¦ vandaar ook zijn naam als multi-instrumentalist. Fans van Tom Waits kunnen bij Caplan alvast wel hun gading gaan ophalen.
Op instrumentaal vlak hebben we helemaal niets op te merken. Alles vloeit mooi over in elkaar, is ingespeeld op elkaar. Hoewel sommige instrumenten vaak een andere richting inslaan dan we gewend zijn stoort dit helemaal niet.
Onze singer songwriter zien we zo voor ons op het podium staan in maatpak met zijn weelderige baardgroei en gespleten haardos samen met zijn begeleidende band The Casual Smokers. Dit wil alleen maar zeggen hoe goed deze man het album opgebouwd heeft. De emoties die de tracks bij mij losweken doet op dit moment geen enkele andere muzikant hem na. Het album op zich klinkt bijna als een live versie.
Conclusie: Een snufje Waits, een vleugje folk, een vleugje soft-rock en dat allemaal in combinatie met zijn dramatische, soms vrolijke lyrics brengen het complete plaatje tot 1 geheel. Ik kan echter geen enkel negatief woord zeggen over dit album. Een top-album geproduceerd uit een ondergewaardeerd genre.
