The Suicide Kings werden gevormd in het zuiden van Hessen. Geboren in het jaar 2005 en sindsdien werken ze onafgebroken aan hen reputatie als punk/thrash hardcore/metal band. In 2009, net na de release van het tweede album, verliet de gitarist Sacha de band. In 2011 releasede de band hun 3de album en een goed jaar later verliet ook de drummer de band omwille van persoonlijke redenen. Met het geluk in de rug kwam er algauw een nieuwe drummer aangewaaid en sloot de band zich aan bij IMM Records
Deze maand, dit jaar brengt The Suicide Kings het album Generation Suicide op de markt. Hoewel het punk en hardcore genre vooral uitgestald wordt als een genre dat zich rebels gaat gedragen tegenover de maatschappij vinden wij dat de zogenaamde haters het genre toch een kans moeten bieden. Kenners van het vak zullen zeggen dat punk en metal niet samen gaan en wie ben ik om hun daarin tegen te spreken? Maar laten we nu eerlijk zijn en deze heren van The Suicide Kings een eerlijke kans geven op een bespreking.
De band combineert het vocale punk gedeelte met het muzikale metal gedeelte. Zoals vaak genoemd kan het vocale onderdeel als punk genre nogal strak en random uit de hoek komen. Dit geeft net die speciale touché en doordringend gegeven aan het plaatje. Breng dit dan in combinatie met die zeemzoete metal muzikale invloeden en we hebben een precisiebeeld van hoe 2 muziek genres toch op een goede manier kunnen samenwerken. Laat mij eerlijk zijn, ik had niet gedacht dat het zo ‘sweet’ zou klinken toen ik de combinaties op papier las maar ben er weliswaar van verschoten.
In mijn vorige alinea kon je lezen dat de band een combinatie doet op vocaal en muzikaal vlak. Op vocaal vlak verwerkt de zanger, Rüdiger, allerlei punk invloeden zoals ze moeten aangekondigd worden. Let op, het kan steeds beter maar hij doet dit met stijl en op een manier dat het mooi kan overvloeien op het muzikale onderdeel. We herkennen bij de zanger het ‘recht naar zijn doel’ onderdeel waar we zo van houden.
Voor liefhebbers van het muzikale onderdeel is er ook goed nieuws. De hoeveelheid riffs die we mogen waarnemen doorheen dit album is een plezant extraatje. Het zijn er niet overdreven veel maar degene dat we mogen aanhoren zijn beslist de moeite waard. Voor melige ballades is er hier echter geen plaats. Verwacht u op muzikaal vlak dus maar aan snelle songs.
Conclusie: fans van het punk en metal genre komen hier beslist aan hun trekken. Muziekliefhebbers die beide genres liever gespreid zien blijven beter weg van dit album vooraleer er hoofden zullen breken. Het vocale gedeelte neemt de leiding over het muzikale onderdeel. We kunnen deze laatste dan ook zien als een volger in het gehele plaatje. Een knap staaltje muziekwerk.
