Insense’s vierde langspeler ligt voor onze neus. We vermoeden dat het hier een groep betreft waarvan de leden nogal schizofrene neigingen hebben. Dat vermoeden komt omdat de groep nogal gaat voor een amalgaam van stijlen. We horen meshuggah-achtige mathmetal, hardcore, melodieuze gitaarlijnen en een zanger waarvan de strot soms nogal eens afwisselt, alsof de schreeuw van Throwdown opeens wordt onderbroken voor het gefluister van Tool frontman Maynard James Keenan om dan over te gaan in een cleane zang met ruwe toets. Eerst dacht ik dat ze ook af en toe eens scratches(als in dj-scratches) gebruikten, naderhand viel het muntje dat de heren gewoon af en toe eens met hun plectrum zijwaarts over de snaren wrijven. Toch wel iets wat ik nog niemand heb horen doen.
De jongens worden overigens een hand boven het hoofd gehouden door Anders Friden van In Flames. Ze zitten dan overigens ook bij zijn managementbureau . In de bio krijgen we te horen dat de groep al meermaals voor een supportslot bij grotere bands werd gevraagd, waarna gedropt te worden omdat de headliner bang werd om overtreft te worden. Dat zorgt wel voor heel hoge verwachtingen indien iemand deze band live wil aanschouwen.
Op Burn in beautiful fire doen de heren in elk geval meer dan hun best om zich te bewijzen. Alles zit heel strak in mekaar en we spreken hier toch wel over een band die technisch gezien wel kont schopt. Toch ligt het geheel wat zwaar op de maag. Soms heb je het gevoel dat er wat te veel aan het gebeuren is. Nu weet ik dat er veel mensen zijn die maar wat graag muzikaal uitgedaagd worden, dus die mensen zullen hier wel een kluif aan hebben. Niet dat we insense slecht vinden, verre van, maar er niets wat echt in ons hoofd blijft plakken. Elke keer als we ernaar luisteren klinkt het wel lekker, maar twee minuten later zijn we al vergeten hoe het lied klonk. Zoals gezegd: echt avontuurlijke lieden zullen zich hier mee amuseren.