De Duitse metalcore band Caliban zag het levenslicht medio 1997 en bracht in 1998 een EP Caliban uit. Door de jaren heen bouwde Caliban een stevige, vooral live, reputatie op en groeide hun schare fans gestadig uit. Dat de groep zich niet louter wil vastpinnen op het metalcore genre alleen bewezen ze met het iets meer melodieuze album Shadow Hearts (2003). Daarnaast bracht Caliban in 2005 een split album uit in samenwerking met Heaven Shall Burn , The Split Program II genaamd. Om maar te zeggen, Caliban zijn zowel op plaat als op het podium altijd een veelzijdige groep geweest. Onder het label Century Media Records brachten ze een nieuw album uit in 2012 , I Am Nemesis. Hiermee traden ze o.a. ook samen met As I Lay Dying en Trivium op in Ancienne Belgique , 22 oktober van dat jaar. Onder hetzelfde label komt nu een nieuw album uit Ghost Empire. We gaven het album een paar luisterbeurten en stelden vast dat Caliban hun melodieuze kant nog steeds niet is kwijt geraakt, maar ook dat ze in het metalcore wereldje meer feedback zouden mogen krijgen.
Laten we echter eerst overgaan tot een bekentenis, persoonlijk heb ik het metalcore genre altijd het best kunnen pruimen live, op het podium dus. De gekende Screams , of hoe je de zang ook wil noemen, zorgen op concerten doorgaans inderdaad voor een energieke avond die zorgt voor stevige moshpits en aanverwante. Op plaat, om het zo uit te drukken, krijg ik doorgaans dat gevoel niet. Om maar te zeggen, muziek kan je live aanspreken, daarom klikt het niet altijd op schijf. Caliban zette echter dit keer in het voorprogramma van Trivium in Ancienne Belgique een ijzersterke set neer, die me tot op heden nog steeds is bijgebleven. Het album Ghost Empire onder de loep nemen was gezien bovenstaande bevindingen dus geen gemakkelijke opgave.
De globale metalcore fan zal echter moeten vaststellen dat Caliban een uitzondering is op deze regel. Ze brengen de soort metalcore dat wel degelijk ingrediënten bevat van de chaos zo eigen aan het genre, maar binnen die chaos zit wel een zekere orde. Technisch hoogstaand is Ghost Empire ook te noemen, meer nog er zit nog steeds, zoals we aangaven, een zekere melodie in de sound vanCaliban. Vernieuwend en/of nieuwe wegen inslaan is er echter niet bij. Er wordt dus naar hartenlust terug gegrepen naar wat ze ooit wel eens hebben geproduceerd. De rode draad is op deze Ghost empire nog steeds die mokerslagen van drums, de gitaarriffs die je bij het nekvel grijpen. Maar vooral die brute , door merg en been gaande growls van zanger Andreas Dörner zijn ook hier weer een meerwaarde aan het geheel.
Vanaf de eerste song King krijgen we een al mokerslag te verwerken, maar dan eentje met een melodieuze achtergrond. Telkens de nek omgewrongen door die verzengende stem van Andreas, en zo hoort het ook. Dat Caliban niets, of weinig, toevoegt aan hun gekende geluid nemen we hen niet kwalijk. Integendeel zelfs! Zoals ze in het verleden dat enge keurslijf van het globale metalcore genre wat overstijgen, doen ze dat nu ook weer op deze prachtige schijf Ghost Empire. Die hen dus wellicht geen nieuwe wegen doen inslaan, maar we veronderstellen dat de fans daarvan niet zullen wakker liggen. Echter raden we de globale metalluisteraar ook aan dit album ten harte te nemen, want het is veel meer geworden dan een pure metalcore album, zoals we eerder hebben aangegeven. Bij deze is Caliban een van de weinige metalcore bands geworden die ik persoonlijk zowel op plaat als op het podium kan smaken. Prachtplaat!
Tracklist:
01.King
02.Chaos.Creation
03.Wolves And Rats
04.nebeL
05.I Am Ghost
06.Devil's Night
07.yOUR Song
08.Cries And Whispers
09.Good Man
10.I Am Rebellion
11.Who We Are
12.My Vertigo
