Darkentries, ontstaan in de zomer van 2012 , Columbia, South Carolina begonnen in eerste instantie met regionale shows. Daarnaast maakten ze ook veel home opnames. Jonathan Warf - . (Gitaar) , Roger Caughman - (gitaar) Bradford Marino - (Bas) Hampton Dodd - (Zang) en Josh Gilley - (Drums) zijn al vijf jaar hechte vrienden. Ze bouwden een eigen geluid uit en brachten een demo op de markt bol van Sludge met doom metal en zelfs postrock invloeden. Via het label Retro Futurist, eigendom van en tevens geëxploiteerd door de kernleden van KYLESA brengen ze nu een eerste album uit The Make Believe. Deze schijf bevat amper vijf nummers, meer hadden we ook niet nodig om ons te overtuigen van de kwaliteiten van Darkentries.
TV Fuzz begint met een twinkelende, opzwellende gitaarpartij. Het zorgt ervoor dat de haren op je armen rechtop komen te staan. Het kalme, rustige verloop wordt in de kiem gesmoord door een verpulverende drumuithaal en de uit de diepste graven komende stem. Het begin van een reis doorheen donkere krochten, diepe kerkers en angstaanjagende griezelige paden. Niet alleen zijn de postmetal/sludge invloeden aanwezig. Ook zijn er duidelijk kenmerken van Doom Metal merkbaar. Origineel? Niet direct, het is al voorgedaan. Maar we focussen ons altijd op wat doet een band met gekende geluiden en strekkingen? En dan stellen we vast dat Darkentries er vanaf die eerste song in slaagt onze aandacht vast te houden, en niet meer los te laten.
De intro van Honey Eater doet me heel vaag wat denken aan Black Sabbath. Een gegeven dat nog zal terugkeren in de overige songs. De instrumentale aankleding en lange gitaarpartijen drijven het tempo op. Daartussen slaat de stem van Hampton, die het midden houdt tussen pure hardcore en typische doom metal, je telkens opnieuw murw. Toch is het niet zozeer de stem, gitaar of drum die de hoofdprijs afschieten. Het totaalplaatje zijnde, de aankleding en tempowisselingen mogen we zien als de rode draad doorheen The Make Believe . Dit neemt niet weg dat bij sommige songs een bepaald instrument iets meer naar voor treed dan het ander. Zo zijn het de alles om zich heen slaande drumuithalen die op I'm tired of being awake die de bovenhand nemen.
En daarmee zijn we bij het volgende pluspunt gekomen aan dit album. Niet alleen tempowisselingen in de songs, maar ook elk van hen staat op zichzelf. Experimenteren, maar vooral variëren in stijl en aankleding is nog het meest aangename aan The Make Believe. Telkens wel gebouwd rond de genres Doom /Sludge/postmetal. Maar alle aspecten van die muziekstijlen komen op dit album boven. Ook de intro van 1200-S lijkt naar Black Sabbath sound over te gaan, hier is het dan echter de vocale capaciteiten die iets meer primeren, de hoge uithalen en brullende grunts van Hampton splijten door je hersens heen. Schitterend gewoon.
Feedback Funeral zet alle eerder genoemde aspecten die deze plaat en Darkentries nog wat meer in de verf zet. Grimmig, grauw en een spervuur van drum/gitaarrifs, Hampton die je nog een keer de keel volledig dicht knijpt. Eerst door als een trein over je heen te razen, daarna door traag maar zonder enig medelijden recht doorheen je ziel te snijden. Wondermooi nummer, maar dat is feitelijk de gehele plaat The Make Believe. Zij er dan geen minpunten? Als we eentje mogen noemen, dan is het we want more gevoel dat je krijgt na een schitterend concert, waarop niets volgt. Het gemis van de ultieme kers op de taart. Hoewel het album compleet aanvoelt, smaakt het ook naar meer, bedoelen we hiermee. We zien dan ook uit naar een full album, dat voor ons bol mag staan met songs in de trend van deze eerste kennismaking.
Darkentries toont ons met The Make Believe waartoe ze in staat zijn. De productie is haast perfect te noemen, de aankleding ook. Met zo een goed rapport in de hand, mogen ze van ons een paar banken vooruit, op naar het serieuze werk en een hun carrière verder uitbreiden. Over de capaciteiten en spelvaardigheid beschikken deze jongeren alvast, nu ze nog de kansen geven die ze verdienen. Wij waren onder de indruk, en zijn er zeker van dat elke Sludge/doom metal fan dit album zeker zal kunnen smaken. Nee, niet origineel of vernieuwend, wel doordringend en indrukwekkend wat ze met gekende stijlen doen. Missie geslaagd!
Tracklist :
1) TV Fuzz
2) Honey Eater
3) I'm Tired of Being Awake
4) 1200-S
5) Feedback Funeral
