Het project Psygasus van de broers Brent Vanneste en Björn Vanbrabant startte in 2005, toen Brent begon te experimenteren met Reason en Ableton Live. Björn van zijn kant, bezocht regelmatig goa party's, en pikte van daar de psychedelische sferen mee. Elementen van beiden werden samengevoegd tot een geheel en Psygasus was een feit. Tot nu toe speelden ze regelmatig op kleine locaties in België maar in 2010 ook op grote festivals als Rhakti Dei, Eargasm en Tribes Gathering. Dit resulteerde in een labelcontract met Green Tree Records. Hun debuutalbum 'From Here to Eternity' is uitgebracht via dat label, in 2011. Opvolger 'Earth. Teach Us Modesty' zou gaan over de natuur en hoe we ermee omgaan.
Het album is gebrouwen in een sausje van psychedelisch aanvoelende ambient. Het lijkt in eerste instantie dan ook geen voer voor de grote massa. Instrumentale soundscapes worden herleid tot ware kunstwerkjes. In tegenstelling tot globale Ambient echter, gaat het niet altijd de rustige weg op. Om een voorbeeldje te geven, Psychedelic Pee is een redelijk uptempo nummer, geheel instrumentaal. De aanzwengelende drums gaan zelfs eerder de postrock of dansmuziek kant uit. Het nummer zou op de dansvloer van menig club zelfs voor een rave kunnen zorgen: we zweven als het ware doorheen de kamer bij het beluisteren ervan. En, nee we zijn niet onder invloed van enige verdovende middelen. We concluderen dat deze plaat de grijze weg bewandelt tussen experimenteren en toegankelijkheid naar een groot publiek toe.
Een groot pluspunt aan Earth. Teach Us Modesty is dan ook de variatie en tempowisseling, zowel binnen elke song, als doorheen het volledige album. Van een heel rustige, kalmerende sfeer schakelt men zonder moeite over naar een mokerslag in het gezicht.
We vroegen ons daarbij af of het onderwerp 'de natuur' wel te vinden was in deze chaos? Je hoort daadwerkelijk soms geluiden van fluitende vogels in het bos en eveneens is het ritselen van de bladeren merkbaar. Als je je ogen sluit, voelt het bovendien aan alsof je een boswandeling aan het maken bent. Neem nu Mighty Mindfunk. Deze song voelt aan als een kalme wandeling, maar gaat snel over naar galopperen doorheen de wouden, op de vlucht voor de vijand: de mens? Want het doel van dit album is niet alleen de natuur in je kamer brengen, maar ook de verloedering, waardoor we onze mooie dalen en rivieren wel eens zouden kunnen verliezen, aanklagen.
Cristaline versterkt dat gevoel alleen maar, van zacht zalvend naar compleet overdonderend. De grote boosdoener van dit laatste zijn weer eens de drums, maar ze maken deze song ook redelijk dansbaar. Earth. Teach Us Modesty daarom een dansplaat noemen, is dit concept echter tekort doen. Dat die drums een grote rol spelen in het geheel wordt trouwens nog eens bewezen bij de volgende track, Black Samadhi, negen minuten lang. Afsluiter Swamp of Sorrows is een heel langgerokken epos, dat eerder genoemde stellingen alleen maar bevestigt.
Conclusie: Earh. Teach Us Modesty bewandelt een lijn tussen experimentele Ambient en dansbare, enigszins psychedelische aanvoelende soundscapes. De Aarde is in gevaar, en dit wordt hoorbaar gemaakt via echo's die lijken te schreeuwen om te stoppen met het bederven van onze mooie planeet. Deze plaat is echter geen hapklare brok. De muziek begrijpen vergt een inspanning. Maar eens de boodschap doordringt, kom je in een wereld terecht van absolute schoonheid. Net door die grijze lijn te bewandelen zou het album een ruim publiek kunnen aanspreken. Geef het dus zeker een kans!
Tracklist :
1. Shaded Valley
2. Hypnotic Poison
3. Last Train To Babylon
4. Psychedelic Pee
5. Mighty Mindfuck
6. Cristaline
7. Black Samadhi
8. Swamp Of Sorrows
